Hala bir umut var mı sizce?

bu konuyu internete taşımakla ne kadar doğru yaptığımı bilmiyorum ama tek başıma üstesinden gelemiyorum.Psikolojik yardım almak istiyorum ama bu yardımı bulunduğum yerde almak imkansız ben geçen yıl eylül ayında görevim gereği bir yere atandım. burası benim ilk görev yerimdi ve tek başınaydım. sonra birlikte kaldığım arkadaşımla bana sürekli yardım eden hep yanımızda olan biriyle tanıştık.Ne sıkıntım olursa olsun her zaman yardım etmeye hazırdı.Sürekli birlikteydik. Bi zaman sonra bana karşı bişiler hissettiğini, aşık olduğunu itiraf etti. başta çok şaşırdım çünkü nişanlıydı ve ben bunun yanlış olduğunu benim değerlerime, aileme, mesleğime çok ters bi durum olduğunu söylemiş olsam da nasıl oldu anlayamadım beni ikna etmeyi başardı. Biliyorum çok büyük bi hata belki çoğunuz iğrençlik diyosunuz bende gecelerce vicdan azabından uyuyamadım, hastalandım ama ondan da ayrılamadım. Hep umutla bekledim ayrılacağını ve yanımda olacağını söylemişti. Durumu ikimizden başka hiç kimseyle paylaşmadık. zaman geçtikçe ona daha çok alıştım ve bırakmak benim için imkansızlaştı. Sonra yanımdaki arkadaşımla eve çıktık. yine bizi yalnız bırakmadı ve her fırsatta görüştük. Durum içinden çıkılmaz bi hal aldı. O bırakamadı ben bırakamadım ama hiçbirşey de yapmıyordu.Sonra bi gün nişanlısının yanında kalmaya geleceğini söyledi. ona neden ayrılmadığını sorduğumda hiçbirşeyin sandığım kadar kolay olmadığını söyledi. Sonra aramadı, sormadı,mesajlarıma cevap vermedi. Gittim, bitti bile demedi.Neden böyle davrandığının hesabını sormak için yanına gittiğimde kızı gördüm düğün tarihi falan almışlardı.Tamam dedim iyi oldu düşünmeden hareket ettin o kıza yazıktı dedim ama bir türlü unutamadım ev arkadaşımla araları iyi olduğundan sürekli görmek konuşmak durumunda kaldım.Onu görmek beni öldürüyodu ama uzaklaşmayıda başaramıyordum. Her gördüğümde istemsiz kendimi onun yanında buldum. Öyle özel ve güzel şeyler söyledi ki belki ilk defa duyduğumdan bu kadar etkilendim bilmiyorum unutmuş olamıyacağına inandırdım kendimi. Artık arkadaş kalmalıydık ama ben onu gördüğümde hala heyecendan
ölüyodum. Artık dayanamayıp söyledim bana kendisininde bunu istediğini ama durumun imkansızlığını söyledi artık umut edecek bişeylerin kalmadığını ve arkadaş olarak hep yanımda olacağını söyledi. Sonra bi gün arkadaşımı aradı akşam düğünü olduğunu yoğunluktan haber vermediğini bizi beklediğini falan söyledi. Gittim hayatımın en kötü gecesiydi ve ben hiç oturmadım. Mutluluklar diledim.o gece ve sonraki geceler kabus gibiydi. Dayanamayıp evime aileme geldim. Anneme durumu anlattım, ama bu onu sadece üzdü ben ne kadar kilo verdiğimi bilmiyorum bir takıntıdır gidiyor hala onu düşünüyorum ayrılırda gelir mi acaba diye umutlanıyorum sonra böle düşündüğüm için kendimden nefret ediyorum ama kurtulamıyorum. Her baktığım yerde onu görüyorum ve ağlama krizine giriyorum.Bugünde arkadaşım telefonda yine onun adını andı ona da hiç bişi anlatamıyorum çünkü biliyorum yaptığım affedilecek bişi değil. Ama ben pişmanım hemde çok keşke bi mesleğim olmasaydı, kazanamasaydım hiç bi sınavı da gitmeseydim diyorum. Artık sadece unutmak için dua ediyorum ama olmuyor bi türlü olmuyor. Bazen göğsüm daralıyor belki diyorum yaptıklarımın bedelini ödüyorum ama neden sadece ben ödüyorum. Ve inanın ben kimsenin kötü olmasını istemedim ben sadece sevdim ve artık kurtulmak istiyorum bu durum kendime olan saygımı iyice yitirmeme sebep oluyor ailem aradaşlarım beni artık tanıyamadıklarını söylüyor o kadar yoruldum ki hala bir umut var mı benim için sizce, eskisi gibi olabilir miyim?...

Üzüldüm senin adına, unutman için ne söyleyebilirim bilmiyorum ama verebileceğim tek tavsiye şu, ne kadar boşanmak üzere, ya da sevgilisi olan birileriyle birlikte olan tanıdığım varsa hepsinin birlikte oldukları adam konu ayrılığa gelince ''O işlerin o kadar da kolay olmadığını ama kendilerinin de o ilişkide çok mutsuz olduklarını'' söylüyor. Burada bile benzerlerini görebilirsin 2. kadın hikayelerinde.

Bu lafı duyanlar da oturup kendi kendilerine entrika senaryoları yazıyor, bu kadar zor olmasının nedenini asla karşı taraf cevaplamıyor ama kadınlar ''çocuğun psikoloji, şirketin paylaşımı, ya da ayrılması zor olan kızın psikolojisinin bozuk olması, istenmeyen hamilelik vb. tonla sebep kuruyor kafalarında, kendi kendilerini yiyorlar.

Sen bunu yapma işte, isteseydi bitirirdi ama istememiş demek ki. Yapacak birşey yok. Sende her kadın gibi seni birinci planda tutan, sadece seni düşünüp seni sevecek bir adamı hakediyorsun. Boşuna sana bunları veremeyecek bir adam için yeterince vaktini harcamışsın, artık vakit harcama daha fazla onu düşünerek bile.

Canım yasadığını sandıgın hayalin bedelini ödüyorsun..ve bunu bi rüya diye düşün uyandın ve bitti zaten kimsede bilmiyor..ama en büyük yanlışı sen yaptın hem cinsine ve cezalandırıldın..yapman gereken şey unutmak iiyiki daha ileri gitmedi diyorum çünkü insan ne kadar çok şey yaşarsa o kadar unutulmaz oluyor her şey...sinmisse burnuna teninin kokusu yada değmişşe dudağın dudağına ve tenin tenine ...ızdırabı dahada büyük olacak ama en sonunda unutulacak we anı olarak kalacak buda senin elinde...

canım zaman her şeyin ilacıdır zaman gelecek senin karşına öle biri çıkacakki
o sadece gülüp geçtiğin nekadarda büyütmüşüm diyeceğin bi anı olur inşallah zamanı akışına bırak
senin hakkında hayırlısı neyse o olsun

pin_up_girl .!.:

Üzüldüm senin adına, unutman için ne söyleyebilirim bilmiyorum ama verebileceğim tek tavsiye şu, ne kadar boşanmak üzere, ya da sevgilisi olan birileriyle birlikte olan tanıdığım varsa hepsinin birlikte oldukları adam konu ayrılığa gelince ''O işlerin o kadar da kolay olmadığını ama kendilerinin de o ilişkide çok mutsuz olduklarını'' söylüyor. Burada bile benzerlerini görebilirsin 2. kadın hikayelerinde.

Bu lafı duyanlar da oturup kendi kendilerine entrika senaryoları yazıyor, bu kadar zor olmasının nedenini asla karşı taraf cevaplamıyor ama kadınlar ''çocuğun psikoloji, şirketin paylaşımı, ya da ayrılması zor olan kızın psikolojisinin bozuk olması, istenmeyen hamilelik vb. tonla sebep kuruyor kafalarında, kendi kendilerini yiyorlar.

Sen bunu yapma işte, isteseydi bitirirdi ama istememiş demek ki. Yapacak birşey yok. Sende her kadın gibi seni birinci planda tutan, sadece seni düşünüp seni sevecek bir adamı hakediyorsun. Boşuna sana bunları veremeyecek bir adam için yeterince vaktini harcamışsın, artık vakit harcama daha fazla onu düşünerek bile.

Genişletmek için tıkla...

neyin umudu diye sormak istiyorum !!!

onu unutmak mı yoksa hala boşanıp sana geleceği gün mü ????

yukardaki arkadasın da dediği gibi erkekler aslında sözlüsü nişanlısı yada eşini birazcık heyecan yaşamak için aldatırlar ve 2. kadın hayatı biraz neşeli kıldıysa ona, biraz daha sürdürürler bu oyunu ama asla 2.kadın için ilk kadından vazgecmezler.zor durumdasın ama çaren yine kendinde.unutmayı istemek ve güçlü olmak senin elinde.boşanmasını da asla ne iste ne bekle.diğer kadına yapan aynısını sana da yapar unutma.onun için kimin hayatında 2. kadın olursan unutma senin üstüne de gül koklanır.önüne bak.hayat o kadar güzelki kimse için üzülmeye değmiyor inan

ben asla bunu istemem, ama insan böyle bi durumda bazen olmayacağını bile bile buna inandırmak istiyorum sonra böyle düşündüğüm için nefret ediyorum kendinden sonra soruyorum ben ne ara bu kadar kötü oldum diye yeni bi hata yapmayacağım artık ben sadece bu işkencenin biteceği bi zaman gelecek mi diye umutlanıyorum... ve bişi daha neden yaptığımızın bedelini yalnızca ben ödüyorum.

Aslında erkeler aldatmıyor..biz kadınlar birbirimizi aldatıyoruz ve bizede heycan weriyor diye erkeğe yüklüyoruz heycan arıyor diye yalanmı...aksine söyleyen varsa hodri meydan kızlar?

yasmineee .!.:

ben asla bunu istemem, ama insan böyle bi durumda bazen olmayacağını bile bile buna inandırmak istiyorum sonra böyle düşündüğüm için nefret ediyorum kendinden sonra soruyorum ben ne ara bu kadar kötü oldum diye yeni bi hata yapmayacağım artık ben sadece bu işkencenin biteceği bi zaman gelecek mi diye umutlanıyorum... ve bişi daha neden yaptığımızın bedelini yalnızca ben ödüyorum.

Genişletmek için tıkla...

inan bana seni coooook iyi anlıyorum.senin tek yapman gereken o insanla hiçbir şekilde görüşme,görme.güçlü olduğuna inan ve onun sadece bir şerefsiz oldugunu bil gerekiyorsa telkin et kendine.zaman herseyin ilacı inan zaman unutturacak.1 yıl sonra cok az izi kalacak 2 yıl sonraya adını bile unutacaksın.ama sen istersen unutursun paranoyaklasırsan sürekli kendine hatırlatırsın hasta olur cıkarsın

morgın .!.:

Aslında erkeler aldatmıyor..biz kadınlar birbirimizi aldatıyoruz ve bizede heycan weriyor diye erkeğe yüklüyoruz heycan arıyor diye yalanmı...aksine söyleyen varsa hodri meydan kızlar?

Genişletmek için tıkla...

katılmıyorum. hiçbir kadın bu şekilde acıtılmak istemez. böyle üçlü ilişki çıkmazlarında çoğu zaman birinci kadının haberi olmuyor, ikinci kadınsa duygularına yenik düştüğü için o ilişkinin içinde debeleniyor. ha, sizin dediğiniz gibileri yok mu, elbette vardır. onlar da macera arayan ufak bir azınlık.

morgın .!.:

Aslında erkeler aldatmıyor..biz kadınlar birbirimizi aldatıyoruz ve bizede heycan weriyor diye erkeğe yüklüyoruz heycan arıyor diye yalanmı...aksine söyleyen varsa hodri meydan kızlar?

Genişletmek için tıkla...

yok artık o kadar da değil yanii siz de abartmayın lütfen.dogru erkekler aldatmıyor bu kızcağız kandırmıştır kesin aklını celmiştir cocugun yoksa o cocukcağızın suçu günahı yok.konu sahibi heyecan mı aradın sen bakım.sap erkekler dururken sırf heyecan olsun diye nişanlı adamı seçtin değil mi !!morgın valla sizi bilemem ama evli erkeğin bekar erkeğe göre bir artısı yokki fazladan heyecan versin bize.

seni sevdiğini mi düşünüyorsun?
ben de bir benzerini yaşadım.
çabaladım o da hep kolay mı kolay mı diye avutup durdu.
sonra anladım ki onun için kolay olan bendim. gel diyince gel git diyince git.sonra güle güle diyip değiştirdim kendimi. akıllandım. büyük bir sınavı atlattım.
aç gözünü mesleğine sarıl.
o dem vurduğun meslek senin kurtarıcın. ona dört elle sarıl ve onu unutmak için çalış, oyala kendini.
başkaları da olacak. ama ondan uzaklaşmazsan kalbinde hep onda takılı kalacak.
onun kapsama alanından çık. başkaları da olacak onları gör.

ben çok büyük bi hata yaptım biliyorum, üstelik birlikte yaptığımız bi hatanın da bedelini ben ödüyorum. Ben bunu cesaretli olduğum, heyecan duyduğum için falan da yapmadım. Ben zorla birilerinin hayatına müdahil olmaya da çalışmadım. Ben ilk defa birilerini sevdim.Düşünmedim evet düşünmeliydim kararlı davranmalıydım ama yapamadım çok pişmanım hem de çok... Ben çok aptalca gelecek ama şu okuduklarımız veya izlediklerimiz gibi olacak sevenler bir arada olur sandım, onun bir heyecan peşinde olduğunu, hayatına kısa süreli renk katmak istediğinin farkına varamadım anlayamadım. İster cahillik deyin, ister ahmaklık ki ben kendime her gün daha kötülerini de söylüyorum. Bu benim ilk ve iğrenç bir deneyimimdi. Kendi başıma gelmesini asla istemediğim bir şeyi bir başkasına yaşattığımın zamanında farkında olmadığım için, böylesi saçma duygularımla baş edemediğim için kıvranıyorum. Ama artık birileri düzenini kurmuş mutlu mesut hayatına devam edebiliyorken bende şu beni öldüren duygularımdan kurtulmak istiyorum. Ben uzunca bir süre sustum, anlatamadım kimselere bişi yaptığım yanlışın farkına varınca içime kapandım, uzaklaştım kendimi cezalandırdım. Bu yüzden belki artık içimde tutamadığımdan internete taşıdım bütün bu yaşadıklarımı yalnız olmadığımı hissetmek istedim belkide. Şimdi tek istediğim eskisi gibi olabilmek birde şimdilerde çok uzak görünüyor ama belki bunu haketmiyorum bile birilerine yeniden güvenebilmek, doğru insanı sevebilmek istiyorum. Nasıl bu kadar samimi açıklamalarda bulunabildiğime şaşırıyorum ama iyi geldi bu iyi ki varsınız...