3 ay öncesine kadar (biliyorum daha uzun süre bekleyenler var ve bana 3 ay da neymiş diyecekler ama benim için sabretmek artık çok zor) korunmadığında hemen hamile kalınacağını, hemen olmazsa bile 2. deneyişte olacağını sanıyorduk eşimle. Ne kadar iyi niyetli yaklaşıyormuşuz. Çünkü arkadaşlarımın hepsi hamile ve onların bu süreci çok kolay oldu. Her ay birinin hamile kaldığını öğrendim. Hem sevindim hem üzüldüm. Eşim duygularıma hep mantıkla yaklaştı. Ve hâlâ öyle. Sabretmemiz lazımmış. Meğer ne zormuş sabretmek, ne zormuş bu süreç. Şimdi de ovülasyon testleri, kendimi dinlemeler, ateşimi kontrol etmeler, akıntıma bakmalarla, adetimin olmamasını dilemekle zaman geçiyor. Hep bir umut. Sanırım ben umudumu kaybetmeye başladım, heyecanımı da. Sizi karamsarlaştırmak değil amacım. İçimdekileri dökmek, belki de sizden iyi şeyler duymak.[/QU
seni çok iyi anlıyorum ama gerçekten 3 ay panik yapmak için çok kısa bir süre.aslında beklemekten ziyade acaba hiç olmayacak mı düşüncesi insanı çok yıpratıyor.benim nacizane fikrim bu konuda fazla araştırma yapma çünkü gerçekten bi süre sonra işin içinden çıkamıyosun ve fazla bilgili olmak olumsuz sonuçlar doğurabiliyo.en azından 2 ay sabredip içinin rahatlaması açısından bir dr.a kontrol amaçlı gidebilirsiniz. .bende 1,5 yıldır bekliyorum ama olmadı maalesef.bende senin gibi çok araştırma yaptım bir sürü şey okuyup hepsini uyguladım (ovulasyon testleri,preseed jel,bele yakı,soğan kürü,keçiboynuzu kürü,hayıt otu,hapı,bal tarın çörekotu karışımı,incir,ayağı havaya dikmeler vs..)ama elimde koca bir sıfır var.Rabbim ol demeyince olmuyor.herşeyin bir vakti var yada hiç yok.Nasip etmişse Allahım göreceğiz yoksa da yaoacak bir şey kalmıyor maalesef.umarım sen bu kadar çok beklemezsin ve meleğin hemen geliverir