- 31 Mayıs 2007
- 14.882
- 4.544
- 423
Ah canım seniçok iyi anlıyorum benim annem de aynı.bu tutumu yüzünden senelerce ikinci bebegi düşünemedim.etrafımdaki herkes hadi artık kızın büyüdü bi kardeş getir derken annem bu zamanda ne gerk var daha buna zor bakıyosunuz durumunuz varsa yap o zaman be karışmam dedi durdu.bazen ailem destek oluyo bize o yüzden ses çıkaramıyodum.hep üzülüyodum.sora yeter dedim Allah büyük rizkını elbet gönderir dedim ki durumumuz da kötü diil çok şükür.sora ikinciye hamile kaldım anneme söylemeye acaip çekindim kardeşim söyledi annem de çaresiz hayırlı olsun dedi.annemi çok seviyorum o da beni biliyorum ama hiçbi zaman çok ilgili,sevgisini göstern bi anne olmadı ama şu yemekten canım istedi desem anında kalkar yapar çağırsam gelr evimi temizler toplar kızımla ilgilenir canım annem.ikinci bebeğim malesef erken dogumla öldü.annemleri çok korkuttum bi daha sakın dedi.ama ben şimdi yine hamileyim bu sefer umursamadım banane kim ne derse desin dedim.annem yine çaresiz hayırli olsun dedi dua ediyor aynı acıları yaşamamam için...
annelerimiz ne kadar çok benziyormuş benimkide aynı
çok düşünür bizi çokta eleştirir kızım 3 yaşında 8 senelik evliyim ama hala yaptığım yemeği
kızımı büyütmemi herşeyimi eleştirir annemle çok şey konuşmam gerekli olanları sadece sevgi konusunda bir sorun yok
ama hiçbirzaman çok yakın olamadık daha küçük deyip duruyor borcunuz var ödeyemiyorsunuz der durur bişey olur pat diye paranızmı yok der
bazen çok kırılıyorum ama yapıcak bişeyim yok annem sonuçta eğer rabbim nasib ederde 2. bir çocuk verirse
korunurken oldu diyeceğim ben morelimi bozmak istemiyorum

