- 3 Ekim 2007
- 14.698
- 37.029
- 1.123
- 39
herkese merhaba.uzun zamandır bu bölüme konu açmamıştım,artık zamanı geldi:))1 yıllık evli, 4 aylık gebeyim
eşimi çok seviyorum,çok güzel geçiniyoruz çok şükür.ama hamilelikten sonra psikolojim alt üst oldu.çalışıyorum ama riskli gebeliğim dolayısıyla tam 4 aydır evde oturuyorum.işe giden,haftanın2-3 akşamı dışarda yemek yiyen,haftasonlarını evde geçirmeyen biri olarak bu duruma alışamadım,sebepsiz yere ağlama krizlerine giriyorum,sürekli depresif hallerdeydim.3. aydan sonra risk oranım düştüğü için artık yavaş yavaş dışarı çıkıyorum,psikolojim de nispeten düzeldi, haftaya da işe başlayacağım.
sorun ise şurda,bu süre içerisinde kayınvalideme kafayı taktım,kadın ne söylerse batar oldu bana.hoş onun da bu yönde çabaları oldu tabiki durduk yere olmadı bunlar.sağolasıca hiç bir şeyi içinde tutmaz,pat pat söyler ondan sonra da yavrum kuzum olur..hal böyle olunca evlendim evleneli yapmacık gelir tavırları(daha önce de bu bölüme konu açmıştım onunla ilgili)oturup dururken suratıma bakıp bakıp senin kafan vücuduna göre ne büyükmüş dedi bir seferinde,güler misin ağlar mısın.kullandığım ilaçlar sivilce yaptı bi hayli ,zaten bu duruma çok üzülüyorum,yooo ilaç yapmadı hep sivilceliydin diyor.söylediği lafın nereye gittiğini hiç ölçüp biçmiyor,içindekini söyleyip rahatlıyor.
en çok kızdığım ise her konuyu bilmek istiyor.kanamam olmuştu,gece fazla zorladınız herhalde kanama ondan olmuştur diyo.ya ben sana cinsel hayatımı mı anlatacağım?ne cevap verdiğimi hiç hatırlamıyorum.erken uyuyorum diyorum,12 de telefon ediyor napıyorsunuz diye...vs vs..
kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum,ne söylediğine dikkat etmiyor kötülüğünden değil düşüncesiz biraz diyorum ama kar etmiyor,hamileliğin beni hassaslaştırdığını biliyorum ama yine de kendime engel olamıyorum.siz de benzer durumlar yaşadınız mı gebelikte?
eşimi çok seviyorum,çok güzel geçiniyoruz çok şükür.ama hamilelikten sonra psikolojim alt üst oldu.çalışıyorum ama riskli gebeliğim dolayısıyla tam 4 aydır evde oturuyorum.işe giden,haftanın2-3 akşamı dışarda yemek yiyen,haftasonlarını evde geçirmeyen biri olarak bu duruma alışamadım,sebepsiz yere ağlama krizlerine giriyorum,sürekli depresif hallerdeydim.3. aydan sonra risk oranım düştüğü için artık yavaş yavaş dışarı çıkıyorum,psikolojim de nispeten düzeldi, haftaya da işe başlayacağım.sorun ise şurda,bu süre içerisinde kayınvalideme kafayı taktım,kadın ne söylerse batar oldu bana.hoş onun da bu yönde çabaları oldu tabiki durduk yere olmadı bunlar.sağolasıca hiç bir şeyi içinde tutmaz,pat pat söyler ondan sonra da yavrum kuzum olur..hal böyle olunca evlendim evleneli yapmacık gelir tavırları(daha önce de bu bölüme konu açmıştım onunla ilgili)oturup dururken suratıma bakıp bakıp senin kafan vücuduna göre ne büyükmüş dedi bir seferinde,güler misin ağlar mısın.kullandığım ilaçlar sivilce yaptı bi hayli ,zaten bu duruma çok üzülüyorum,yooo ilaç yapmadı hep sivilceliydin diyor.söylediği lafın nereye gittiğini hiç ölçüp biçmiyor,içindekini söyleyip rahatlıyor.
en çok kızdığım ise her konuyu bilmek istiyor.kanamam olmuştu,gece fazla zorladınız herhalde kanama ondan olmuştur diyo.ya ben sana cinsel hayatımı mı anlatacağım?ne cevap verdiğimi hiç hatırlamıyorum.erken uyuyorum diyorum,12 de telefon ediyor napıyorsunuz diye...vs vs..
kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum,ne söylediğine dikkat etmiyor kötülüğünden değil düşüncesiz biraz diyorum ama kar etmiyor,hamileliğin beni hassaslaştırdığını biliyorum ama yine de kendime engel olamıyorum.siz de benzer durumlar yaşadınız mı gebelikte?
