hamilelikte psikoloğa giden var mııı?

M

meltemsahin

Guru
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2009
637
12
318
40
Bursa
meraba arkadaşlar.ben 20haftalık hamileyim ve bi oluşum olcak inşallah.14aylık evliyim ve bu bebeği başlarda çok istedim.fazlasıyla hemde.ama son zamanlarda biraz daha beklesemmi diye düşünürken hamile kaldım.ilk denemede.yani bu kararsızlıkla oldu hamileliğim.çünkü kpss sınavım falan vardı.yeni evli sayılırdım.ve şimdi bebeğimi tabiki istiyorum sağlıklı sıhhatli versin rabbim.ama yeteri kadar heyecanlı değilim.hamilelik öncesi deli gibi bebk kıyafetlerine bajkan ben şimdi bakmak bile istemiyorum çok. hiç hazır değilmişim gibi hissediyorum.o doğduğunda yaşıcam sorumluluklar aklıma geliyo bazen katlanamıyorum.yani bazen çok çok mutsuz oluyorum.bebeğimede zarar vermek istemiyorum.buyüzden bi psikoloğa gitmek istiyorum.sizlerde hiç hamilelikte giden var mı acba.bu sadece hamilelikten kaynaklanan bi psikolojimi.bebeğim oluncada devam etmesinden çok korkuyorum.yardımcı olursanız çok sevinirim.çok uzun yazdım özür dilerim.şimdiden teşekkürler.
 
canım benim bende 20+5 haftalık hamileyim.hemde ikizlere.evliliğim 1,5 yılı geçti.benim de hamileliğim planladığım zamandan önce gerçekleşti.hem ben panik atak tedavisi görüyordum.yarım kesmek zorunda kaldım.son 1 aydır panik atak krizlerim tekrar başladı.krizler yüzünden psikolojim bozuldu.
herkes bebeklerinin tekmelemesiyle mutlu olurken,ben strese girmeye başladım.onlar tekmeledikçe keyfim kaçıyo,korkmaya başlıyorum.herkes gibi hamileliğimizin şu güzel günlerinin tadını çıkaramamak üzüyor beni.
ama maalesef yapabilecek çok birşey yok.sabretmek zorundayız.profesyonel yardımın sana ve bizlere elbette çok faydası olacak.psikoloğa yada psikiyatriye gitmeni şiddetle tavsiye ederim.ben geçen ay psikiyatriye gittim.en azından durumumuzu anlayıp destek çıkıyorlar.
bu arada bizim durumumuzdaki herkese geçmiş olsun.
 
canım çok teşekkür ederim.gerçekten çok zor bitr durum bu.okadar istememe rağmen yeterince o heyecanı yaşayamaam çok kötü.bazen pişman bile oluyorum.bu pişmanlık kelimesini asla kullanmak istemiyorum ama durum böyle.hamileliğimizin güzel günlerini yaşayamıyoruz gerçekten.benimde hamilelik öncesi sorunlarım vardı ama hiç tedavi görmedim.baştan yaptım galiba hatayı.ama senin durumun dahada kötüymüş canım.rabbim enkısa zamanda şifamızı verir inşallah.bebeklerimizi kucağımıza aldığımızda bunları hatırlamak bile istemiyorum.rabbim yardımcımız olsun...
 
rica ederim canım.eğer seninde yaşadıkların,seni çok bunaltıyorsa git bi psikiyatriye.çünkü o stres anında yaşadıklarımızı kolay kolay kimse anlayamıyor.uzman birisinin yardımı gerçekten iyi geliyor.yoksa bebişleri kucağımıza almak için hepimiz can atıyoruz.mesela ben ailemden uzak bi şehirde gurbetteyim.eşim işe gidiyor ve ben bütün gün tek başımayım.çevrende görüşeceğin insanlarda olmayınca daha çabuk strese giriyorsun.yani hepimizin strese girmesine neden olan çeşitli etkenleri var.ben daha öncede bu rahatsızlıkları yaşadığım için biliyorum ki hepsi ilk hamilelik olmasından ve panik atak hastalığımdan kaynaklanıyor.emin ol ilaç kullanınca hiçbir rahatsızlığın kalmıyor.şuan tek sorun hamileliğimizden dolayı rahat ilaç kullanamamamız.geçen ay psikiyatr bana pasiflora (bitkisel bir şurup) yazdı.bebeklere de bi zararı olmaz dedi.ama sen yine de tek kalma,çevre edin,en azından bi kursa katıl dedi.normal ilaçlara 1-2 ay sonra geçeriz dedi.bu hafta çarşamba günü tekrar kontrollerim var.bazen çok iyiyim,bazende küçük çapta rahatsızlıklarım oluyor.ama mecbur sabredeceğim.bebişlerim için herşeye değer.yeter ki onlara bir zarar gelmesin.
rabbim cümlemizin yardımcısı olsun.
 
canım bende senin gibiyim.ailemden uzakta gurbetteyim.depresyona girmemizdeki enbüyük etkende bu zaten.benim çok büyük sorunlarım yok ama yinede bazen çok mutsuz oluyorum.inşallah sadece hamilelikteki değişen hormonlardandır.iki hafta sonra kontrolüm var inşallah ozaman dr uma bi sorucam.rabbim bebişlerimizi sağlıklı sıhhatli verir inşallah.onları görünce bizde bütün sıkıntılarımızdan arınız inş.
 
Arkadaşlar gözünüz korkmuş sizin Belli kimse etkilemiş sizi.Bebek büyütmek zor, kolay degil deye.Ama siz inanın ki bebek büyütmeyin zor tarafları olsada güzel tarafları da çok.Bebek çabucak büyür.Bir az uykusuz kalıcaksınız o kadar.Yoksa bebek büyütmek dünyanın en güzel mesleği.Pişmanlık kafını dilinize bile getirmeyin.Bebeginiz sizi duyuyor.Her şeye rağmen sabırlı olun bu kadar irelilemiş hamileliğiniz.Tamammı?
 
evet haklısın sevil_83.biraz gözümüz korktu.gurbette olmanın ve ilk hamileliği yaşamanın verdiği heyecanla biraz stres yaptık.ama emin ol herzaman böyle değiliz.iki tane bıcır bıcır bebişi büyük bir heyecanla bekliyorum.rabbim hayırlısıyla kucağımıza almayı nasip etsin.
 
evet gözümüz korktu gerçekten.çünkü bazı şeyleri ertelemk zorunda kaldım ve bebekle daha sonra yapamıcam korkusu sardı.tabi bazı psikolojik sorunlarda tuz biber oluyor.ben ertelemelerden dolayı pişmanlık duyuyorum.birazda zaman sonra yapsaydım bebeği diye pişmanlık.yoksa tabiki inşallah kucağımza alınca hepsini unutucaz.inşallah sadece hamilelik psikolojisdidirde doğumdan sonra geçer.rabbim hepimizin yardımcısı olsun inşallah...
 
inanın ben kızımı dogurdugum gun sevinçten gözüme uyku gitmemişti.Hemen kucagima alıp optum sevdim.Dogum evinde anneler uyurken gece ben hep bebişime bakıp gelirdim.(başka odadaydı bebekler)Hele onu emzirirken sanki 5 tane dogurmuşum gibi kucagima oyle bir alip tutardim ki.Neyse sozum o ki eşinizle yaşıyorsunuz her halde evde eşinizin ailesi yok.O zaman çok rahat bakicaksiniz çünkü bebege bakinca o bur işler kalir da bebegin uyumasini beklersiniz.Yalniz olunca kimse size gelin yetişdiremiyor diyen olmuycak.Onun için içinizi rahat tutun.Gurbetteyseniz ikizleriniz olucaksa inşallah ev temizligi yapan bir kadin bulursunuz ve de yalniz meleklerinizle ilgilenirsiniz.Bundan guzeli varmi?Rahat olun bir az ya.
 
Benimki sizden biraz daha farklı sanırım Ölücem korkusu herkes bebeğine bir şey olucak diye korkar ben bana bir şey olucak diye korkuyorum lütfen yadırgamayın beni boyle dusundugum için.23 haftalık bir kaybım var 1 sene once ama dogumum da cok zor seyler yasadım ölümden dondum diyebilirim panik atak gecirdim sonrasında ilaçlarla tedavi gordum ama hamilelikten sonra tekrar basladı en ufak bir şeyde bir yerimde cok ufak bir ağrı bile hissetsem solugu doktrda alıyorum ve cok yogun anlatamcıcagım derecede bir korku yasıyorum yasadıgım bu stresiden bile korkar oldum bu sekılde strese gırdıgım için ya yine erken dogum yaparsam diye.Sinirlenip tepki gostermem gereken yerde tepki gostermeye bile korkuyorum sinirlenip ya tansiyonum yukselirse falan diye ne yapacagımı bilmiyorum artık.
 
eykül_ce hiç canını sıkma.emin ol o korkular hepimizden geçiyor.seni yadırgama hakkına da kimse sahip değil.hepimizin hem aynı hemde farklı sıkıntıları var.çok enterasan duyguları birarada yaşıyorsun.birgün çok mutlu olurken bir günde içindeki sıkıntıyla uyanıyorsun.
ama burada birbirimizle bunları paylaştıkça yanlız olmadığımızı anlıyoruz.az da olsa rahatlıyoruz.
ha gayret kızlar biraz daha idare edelim.
 
kızlar bu uyguları yaşamayan anlamaz. herkes güçlü ol diyor. bunun böyle olması gerektiğini ben de biliyorum ama çok zor.ben de anksiyate bozukluğu vardı. ilaç kulllanıyorum hamile oluğumu öğrenince kestim.bazen zor günler geçiriyorum..çocukmusun sen diyorlar ağlayınca.ama ne alakası var emek ki iyi değilim ki ağlıyorum...zor kızlar. ALLAH hepimizin yardımcısı olsun.
 

canım doğru sölüyosun.kayınvalide derdi olmıcak.ama annemde olmıcak yanımda o üzüyo biraz.ama inşallah dediğin gibi onu kucağıma alınca hepsi biticek inşallahh...
 

canım etrafındakilere aldırma sen.birde içindekileri dışa vuramazsan dahada kötü olursun.kimsenin böyle konuşmaya hakkı yok gerçekten.bizler daha iyi anlıyoruz yaşadığımız için.güzel bi yerde tedavi ol sende canım.çok zor böyle yaşamak.inşallah eşin destekçidir bu durumun karşısında.rabbim yardımcın olsun inşallah...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…