- Konu Sahibi myheartbelongstodaddy
-
- #1
İnsan sevmeyi ilk kiminle öğrenirse herkesi öyle severmiş.Ben sevmeyi seninle öğrendim, sanırım.Kız çocukları babasına tapar ve bu bir kuraldır ya, o yüzden gözümde bir kahramandın.Keşke olmasaydın.Keşke hiç tanımasaydım seni diyorum bazen ardından kızıyorum kendime, inanılmaz bir vicdan azabıyla.Senin gibi olmaktan ölesiye korkuyorum, sana benzetiyorlar beni "dudakların, burnun aynı baban" diyorlar kızıyorum.Senin izlerini silmeye çalışırken sana benzemek canımı acıtıyor.
Harika bir baba olabilseydin keşke, belki o zaman daha doğru kararlar verirdim hayatta.Beni gerçekten seven tek bir erkeğin varlığı yeterdi belki.Böylece yanlış insanlarda aramazdım sevgiyi.Korkuyorum evlilikten, çocuk sahibi olmaktan.Erkek arkadaşım evlilikten bahsediyor, unut diyorum, çok erken...Hep çok erken olmasından korkuyorum tüm bunların.Mutluluğun benim için çok erken olmasından korkuyorum.Bir yanım hep çocuk kaldı sayende, sevgi arsızı, saçları örgülü küçük bir çocuk.Kendimi değerli hissetmek için iltifatlara ihtiyaç duyuyorum.Bu yüzden 16 yaşında gidip saçlarımı boyatmam.Bu yüzden kusursuzu aramam...Kusursuz da olmak istemiyorum aslında, ama kusurlarımla da sevilebilir miyim bilmiyorum.Bana bunu asla hissettirmediğin için olabilir mi, merak ediyorum.İnsanların hakkımda ne düşündüğünü inanılmaz önemsiyorum, ilişkilerimde çoğu zaman kendimden taviz veriyorum bu yüzden.Erkeklere güvenmek mi, onu da sayende hiç yaşamadım bilemiyorum.Soğuk, mesafeli birisi oldum.İçimdeki o anlattığım çocuğu kimse keşfetsin istemiyorum.Öyle savunmasız, öyle masum ki o çocuk, kıyamıyorum.Ya üzülürse, kırarlarsa minik kalbini diyorum.Her şeye karşın telefonda sesini her duyduğumda, evde bir fotoğraf veya sana ait bir şey bulduğumda hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Yazarken tüm bunları yine ağlıyorum...
Harika bir baba olabilseydin keşke, belki o zaman daha doğru kararlar verirdim hayatta.Beni gerçekten seven tek bir erkeğin varlığı yeterdi belki.Böylece yanlış insanlarda aramazdım sevgiyi.Korkuyorum evlilikten, çocuk sahibi olmaktan.Erkek arkadaşım evlilikten bahsediyor, unut diyorum, çok erken...Hep çok erken olmasından korkuyorum tüm bunların.Mutluluğun benim için çok erken olmasından korkuyorum.Bir yanım hep çocuk kaldı sayende, sevgi arsızı, saçları örgülü küçük bir çocuk.Kendimi değerli hissetmek için iltifatlara ihtiyaç duyuyorum.Bu yüzden 16 yaşında gidip saçlarımı boyatmam.Bu yüzden kusursuzu aramam...Kusursuz da olmak istemiyorum aslında, ama kusurlarımla da sevilebilir miyim bilmiyorum.Bana bunu asla hissettirmediğin için olabilir mi, merak ediyorum.İnsanların hakkımda ne düşündüğünü inanılmaz önemsiyorum, ilişkilerimde çoğu zaman kendimden taviz veriyorum bu yüzden.Erkeklere güvenmek mi, onu da sayende hiç yaşamadım bilemiyorum.Soğuk, mesafeli birisi oldum.İçimdeki o anlattığım çocuğu kimse keşfetsin istemiyorum.Öyle savunmasız, öyle masum ki o çocuk, kıyamıyorum.Ya üzülürse, kırarlarsa minik kalbini diyorum.Her şeye karşın telefonda sesini her duyduğumda, evde bir fotoğraf veya sana ait bir şey bulduğumda hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Yazarken tüm bunları yine ağlıyorum...