Hastalıklı empati yorgunluğu

Nazendeyuregim

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
24 Temmuz 2021
575
455
23
29
Arkadaşlar birisi sorundan bahsedince olayı sanki ben yaşamış gibi hissediyorum ve günlerce aklımdan çıkmıyor. Ailemden biri hastalanıyor hastalanandan fazla ben hastaymışım gibi ruh haline girip üzülüyorum. İnsanlarda benimle dertleşmeyi sever bende dinlemeyi seviyorum ama duygularını mıknatıs gibi çekiyorum. Olayı yaşayandan fazla ben üzülüyorum. Bu normal değil. Başkasının derdini sorununu neden bu kadar sahiplenip içinden çıkamıyorum. Bir tavsiyeniz var mı
 
Arkadaşlar birisi sorundan bahsedince olayı sanki ben yaşamış gibi hissediyorum ve günlerce aklımdan çıkmıyor. Ailemden biri hastalanıyor hastalanandan fazla ben hastaymışım gibi ruh haline girip üzülüyorum. İnsanlarda benimle dertleşmeyi sever bende dinlemeyi seviyorum ama duygularını mıknatıs gibi çekiyorum. Olayı yaşayandan fazla ben üzülüyorum. Bu normal değil. Başkasının derdini sorununu neden bu kadar sahiplenip içinden çıkamıyorum. Bir tavsiyeniz var mı
Kuzum bende öyleyim biriis hastayım dediğinde takıntı yapıyorum düşünüyorum
 
Arkadaşlar birisi sorundan bahsedince olayı sanki ben yaşamış gibi hissediyorum ve günlerce aklımdan çıkmıyor. Ailemden biri hastalanıyor hastalanandan fazla ben hastaymışım gibi ruh haline girip üzülüyorum. İnsanlarda benimle dertleşmeyi sever bende dinlemeyi seviyorum ama duygularını mıknatıs gibi çekiyorum. Olayı yaşayandan fazla ben üzülüyorum. Bu normal değil. Başkasının derdini sorununu neden bu kadar sahiplenip içinden çıkamıyorum. Bir tavsiyeniz var mı

Yaş kemale erince bırakıyorsun diyecektim ama sizde 31 yaşındaymışsınız 🙈 Ben otuzların başında bırakmıştım bu huyumu 🤭
 

Kendime dönerek. Baktım hasta oluyorum. Başkalarının yükünü taşımaktan saçlarım ağardı, psikolojim hiç sağlıklı değil.
Dönüm noktamsa sorununu anlatan bir arkadaşı gece aradım aklıma bir çözüm geldiği için. Uyuyormuş açmadı. Bense onun için uykusuz kalmışım 🤦🏼 Onunla konuştuktan ve uyuduğunu öğrendikten sonra o sabah dedim ki kendime sana yükleyenler fosur fosur uyuyorlar. Sen uykundan oluyor üzülüyorsun, dert senin oluyor. Manyak mısın sen 😂
Bir daha kimsenin derdine çözüm bulmaya çalışmadım, biri dert anlatsa ben daha çok dert anlatmaya başladım. Ben öyle yapınca kimsede bana anlatmamaya başladı 😂 Böyle böyle kendime döndürerek bitirdim🤷‍♀️
 
Kendime dönerek. Baktım hasta oluyorum. Başkalarının yükünü taşımaktan saçlarım ağardı, psikolojim hiç sağlıklı değil.
Dönüm noktamsa sorununu anlatan bir arkadaşı gece aradım aklıma bir çözüm geldiği için. Uyuyormuş açmadı. Bense onun için uykusuz kalmışım 🤦🏼 Onunla konuştuktan ve uyuduğunu öğrendikten sonra o sabah dedim ki kendime sana yükleyenler fosur fosur uyuyorlar. Sen uykundan oluyor üzülüyorsun, dert senin oluyor. Manyak mısın sen 😂
Bir daha kimsenin derdine çözüm bulmaya çalışmadım, biri dert anlatsa ben daha çok dert anlatmaya başladım. Ben öyle yapınca kimsede bana anlatmamaya başladı 😂 Böyle böyle kendime döndürerek bitirdim🤷‍♀️
Benimde saçlarımda beyazlar giderek artıyor. Dediğiniz gibi sorunu olan anlatıp rahatına bakıyor biz bir de soruna kafa yorup benimsiyoruz. Benim de dönüm noktası yapmamın vakti geldi 😄
 
Yukarıda nasıl diye sormuşsunuz ya ben de sizin gibi birisiydim bir arkadaşım en ufak bir sıkıntıya düşse en ufak bir grip olsa her gün sabah akşam ararım daha iyi misin başın ağrıyor mu burnun akıyor mu defalarca arardım defalarca sorardım yalnız sizin bu kadar ince düşünmenize rağmen en ihtiyacınız olduğu zamanlarda insanlardan yardım görmeyerek karşılığını bulmayarak darbe yiye yiye insan bırakıyor artık
 
Yukarıda nasıl diye sormuşsunuz ya ben de sizin gibi birisiydim bir arkadaşım en ufak bir sıkıntıya düşse en ufak bir grip olsa her gün sabah akşam ararım daha iyi misin başın ağrıyor mu burnun akıyor mu defalarca arardım defalarca sorardım yalnız sizin bu kadar ince düşünmenize rağmen en ihtiyacınız olduğu zamanlarda insanlardan yardım görmeyerek karşılığını bulmayarak darbe yiye yiye insan bırakıyor artık
Sorunlarımı kimseye anlatmam genelde. Çok çok yakınım olmadıkça. Anlatsamda çok yüzeysel kısaca. Durumum hastalıklı bir hal farkındayım. Benle yeni tanışan insan bile bazen bütün hayatını açık seçik döküyor sorununu anlatırken. Çok yıpranıyorum ama değişemedim de
 
Yukarıda nasıl diye sormuşsunuz ya ben de sizin gibi birisiydim bir arkadaşım en ufak bir sıkıntıya düşse en ufak bir grip olsa her gün sabah akşam ararım daha iyi misin başın ağrıyor mu burnun akıyor mu defalarca arardım defalarca sorardım yalnız sizin bu kadar ince düşünmenize rağmen en ihtiyacınız olduğu zamanlarda insanlardan yardım görmeyerek karşılığını bulmayarak darbe yiye yiye insan bırakıyor artık
Siz de çok hassassınız. Erken yaşlanmaya kadar gider bu durum
 
Siz de çok hassassınız. Erken yaşlanmaya kadar gider bu durum

Sizin yaşınız bana göre daha küçük siz erken dönün bu yoldan Ben 40 yaşımda anladım aileniz kardeşiniz bile olsa fazlasını yapmayin her zaman insana zarar veriyor çok geç farkettim üç kız kardeşiz en küçükleri bendim Ama şu an en yaşlı ben gösteriyorum
 
Sizin yaşınız bana göre daha küçük siz erken dönün bu yoldan Ben 40 yaşımda anladım aileniz kardeşiniz bile olsa fazlasını yapmayin her zaman insana zarar veriyor çok geç farkettim üç kız kardeşiz en küçükleri bendim Ama şu an en yaşlı ben gösteriyorum
Çabalıyorum inşallah kurtulurum. Siz tam olarak atlattınız mı
 
Arkadaşlar birisi sorundan bahsedince olayı sanki ben yaşamış gibi hissediyorum ve günlerce aklımdan çıkmıyor. Ailemden biri hastalanıyor hastalanandan fazla ben hastaymışım gibi ruh haline girip üzülüyorum. İnsanlarda benimle dertleşmeyi sever bende dinlemeyi seviyorum ama duygularını mıknatıs gibi çekiyorum. Olayı yaşayandan fazla ben üzülüyorum. Bu normal değil. Başkasının derdini sorununu neden bu kadar sahiplenip içinden çıkamıyorum. Bir tavsiyeniz var mı
Bende boyleydim
Suan kendi derdimi bile takmıyorum amann dünya çekilecek gibi değil daha da zorlastiramam
 
Bende çok üzülüyordum hatta zombi kızın babasını ısırdı kaç gün düşündüm niye yedi mutlu olacaklardı diye. :) Ama şu cümleyi söyler telkin ederim kendimi acıma acınacak hale gelirsin . Saçma mi evet ama kural gibi geliyor bana artık. Allah birine bir dert vermişse en merhametli ve devâ sahibi de o değil mi? sen niye bu kadar üzülüyorsun deyip susturuyorum içimde ki sesi. Umarım sizde dinlediğiniz sıkıntıların etkisi altında kalmazsınız. La havle çekebilirsiniz bunun için rahatlatır diye biliyorum. 💚
 
Arkadaşlar birisi sorundan bahsedince olayı sanki ben yaşamış gibi hissediyorum ve günlerce aklımdan çıkmıyor. Ailemden biri hastalanıyor hastalanandan fazla ben hastaymışım gibi ruh haline girip üzülüyorum. İnsanlarda benimle dertleşmeyi sever bende dinlemeyi seviyorum ama duygularını mıknatıs gibi çekiyorum. Olayı yaşayandan fazla ben üzülüyorum. Bu normal değil. Başkasının derdini sorununu neden bu kadar sahiplenip içinden çıkamıyorum. Bir tavsiyeniz var mı
Olaylara biraz mesafeli durmaya çalışin. Şöyle düşünün siz güçlü olacaksınız ki karşıdakine moral veresiniz.

Dipnot: bende bu sorun vardi . Arkadaşım babasının kaybetti. Cenazede o beni sakinleştirmeye çalışırken buldum kendimi. Ve amcayi hayatımda hiç görmedim.sadece o neşeli kıpır kıpır kızın yıkılmış halı beni mahvetti . Hala tam kurtulamasam da bu boyutta değilim çok şükür.
 
Back
X