nerden başlasam ki bu aralar herşey ters gidiyor önce sevgilimle kavga ettik hoş özür diledi ama affetmedim çünkü sürekli özür dileyip tekrarlıyor
ve aramadıda 1 gün bitti bile... Ama en çok canımı sıkan dostum kardeşim dediklerimin güvendikleriminn deymicek insanlar olduğunu görmem oldu yıllarca can ciğerken toplu dışlanan oldum en kötüsüde bunu anlayıp toz konduramam oldu biz 5 kişilik bir grup olup 3 en yakın arkadaştık 1 tanesiyle tartışıp konuşmadık çünkü bu sefer ben alttaan alan olmadım sonra diğeri uzaklaştı benden ardından öbürleri kısaca tınlanmıyordum bende dayanmadım tüm bağlantımı koparttım bitanesi bile nedeen demedi onlar için yaptığım fedakarlıklar hep çöpmüş değmezlermiş ben onları bu kadar önemserken onlar beni umursamamamışlar şu hayatta bir tane gerçek dost olmaz mı sorarım size ? Bi yandandan gerçekleri gördüm uyandım diyorum diğer yandan neden
insanlara çabuk güvenip iyi sanmam mı suç
kısaca herşey ters gitmekteee 



