- Konu Sahibi sensiz_olmazki5
- #1
çok mutsuzum bu dünyada.hiçbir şey istediğim gibi değil.inanırmsınız ne ailem kafama göre ne arkadaşlarım ne sevgilim olan insan...ben hep yalnızım.şu mis gibi pazar gününde bile evde oturuyorum.çünkü hiç kimsem yok beni arayıp soran.başkalarına bakıyorum arkadaşlarıyla geziyolar bende öyle aptal aptal evde oturuyorum ya işe gidip geliyorum.herkesede sıcak kanlıyım ama bir türlü arkadaş ednemiyorum.lisede vardı ama çocuk gibilerdi 2 tane vardı.şimdi ise hiç kimsem yok.kendimi yalnız çaresiz ölöüş gibi hissediyorum.herkes soruyo git arkadaşlarınla gez diye ama diyemiyorum kimseye
( küçükkende çok sıkıntılar içinde büyüdüm.çok kere tacize uğrardım onların yarası bile kapanmadı hala..şimdide karşıma hep sapık insanlar çıkıyo.bütün erkek arkadaşlarım cinsellik le ilgili konular açıyolar beni önemsemiyolar.midem bulanıyo artık her şeyden.benm bu hayatta hiçbir şeyden yüzüm gülmeyecek mi? ne aileden güldü ne sevgiliden ne arkadaşta.artık yaşamak istemiyorum.mesela en son birlikte oldğum sevdiğim kişi yalnız kalınca sarkıntılık yaptı.çok midem bulandı ama anlatmak zorundayım.artık çatlıcam.öpmek istedi izin vermedim sonra cinsel organına elimi aldı götürmye çalıştı üstelik kendisi doktor.beni gecenin bir yarısı tek başıma sokakda bıraktı sonra evime kadar bile götürmedi...napayım ben hangi daldan tutunayım.ne arkadaşım var ne düzgün bir işim ne insan gib birileri çıkıyo karşıma.yalnız geldim yalnız ölücem biliyorum.şansım hiç yokkkkk hiçbir şetyden.neden allah benmi görmüyo
(

