Gerçekten artık o kadar doluyumki 25 yaşındayım ama yıllardır panik atak anksiyete ile uğraşıyorum yanlış okumadınız yıllardır 6 yaşından beri
daha küçücükken telefonda ölüm haberi verildi o an aşırı korkuyla atak geçirdim suç benim telefonu açmam değildi karşıdaki bunu yapmamalıydı ama hep kendimi suçladım keşke o anda oyun oynasaydım uyusaydım gibi.. cidden yoruldum sürekli kaygılıyım birine birşey olacak diye ölüm kavramı benim için o kadar korkutucuki anlatamam sevdiğim insanlara karşı hep kaygılıyım aklımda hep kaygılar korkular var bi ara gerçekten delireceğimi düşünmeye başlamıştım sonra iyiydim ama bu aralar tekrar iyi hissetmiyorum bi ara psikolojik ilaçlar kullandım fayda etmedi şimdide uyku sorunum çıktı bi gün çok yorgundum ve uyuyamadım ya hiç uyuyamazsam ya delirirsem korkusuyla 2-3 senedir resmen saçlarım beyazladı her gün bu korku kaygıyla geçirmek kendimi sosyal hayattan soyutlamak o kadar zorki evime misafir kabul edemiyorum davetlere gidemiyorum hemen reddediyorum uyuyamam diye düğünleri çok severdim aylar öncesinden nasıl uyuyacağım ya uyuyamazsam düğünde bayılır delirirsem diyorum biliyorum aşırı saçma ve yorucu ama inanın artık yoruldum çözüm aramaktan çaresizlikten kaygılardan korkulardan 

