Her sorunumda burayı açıp okuyodum.ama hiç üye olmayı düşünmemiştim.şuan doğru yeremi yazıyorum onuda bilmiyorum.çok sevdiğim eski eşimi kaybettim.2 ay oldu acısı hiç geçmiyo.10 yıl çocuk sahibi olmak için uğraşmıştık.hiç bi sorun yoktu ama olmadı.o çok istiyodu baba olmayı.o yüzden anlaşarak ayrılmaya karar vermiştik.ayrıldık ama birbirimizden hiç kopmadık.sonra tekrar evlenmeye karar vermiştik.çünkü birbirimizi çok seviyoduk.şimdi ona çocuk verememiş olmanın vicdan azabınıda yaşıyorum.insanlar ölüm acısına nasıl alışıyo anlayamıyorum.o benim herşeyimdi.çok iyi bi eş çok iyi bi insandı.keşke beni kırmış incitmiş olsaydıda şuan unutmak için bi bahanem olurdu.tekrar evlenmeye hazırlanıyoduk.çocuk işini unutmuştuk.tatil planları yapıyoduk.ama olmadı ansızın bi kazayla vefat etti benim herşeyim.yapayalnız kaldım koskoca evimizde.ona bi evlat veremedim.hep kendimi suçluyorum.dayanacak gücüm kalmadı.o melek gibi bi insandı benim için.beni hiç kırmadı aksine bi bayan olarak ben daha sinirliydim o hep sabırlı.onun gibi bi insanı kaybettiğime inanamıyorum.geçermi bu acı unutulurmu.bişey söyleyin.yoksa ölünceye kadar ağlıycakmıyım ben.çok hayallerimiz vardı.hepsi uçtu gitti.