Merhaba arkadaslar,sirf derdim icin actim uyeligimi...esim ve ben universitede tanisip uzun yillar sonunda cok severek evlendik....cok guzel gunler yaşadık cok zor zamanlarda ama hep sevgiyle astik hic bukadar kopmadik hep onun askini hissettim...oysa simdi iki ayri dünya olduk...ustelik kizimiz geldikden sonra dahada acildi ucurum..7 yillik evliyiz...kizimdan once 2 dusuk yasadim kurtajla sonlanan..o surecte cok yiprandim... hamileligimde ise stres topu olarak esimle iyice yorulduk cok gergindim ben, esimide yordum..ardindan lohusalik depresyonunu cok zor gecirdim aylarca surdu bu durumum.evhamli gergin biri oldum kendimi evimi cok bosladim sukur atlattim ama cok seyler aldi götürdü ikimizden .bu surecte esim bebegim kucukken yeni is kurdu..onun stresi borclari tuzu biberi.is nedeniyle uzuyan calisma saatleri ve cikan tartismalar...ve biz gitgide uzaklastik...soguduk.evin yuku bebegime ayirdigim zaman isler hepsi cok yordu beni,esiminn bitmeyen isleri ve onun ekstra streside eklenince cok ihmal edildim.artik tahammülümüz de yok...surekli tartisma halindeyiz ...kalbimi kirmakdan cekinen esim beni cok kiriyo...ben neden boylesin cok degistin dedigimdede dahada sinirleniyor...cok gergin agresif ...taniyamiyorum ne desem batıyor...bende bi sureden sonra başlıyorum bazen cok siddetli kavgalarimiz oluyor..evde iki yabanciyiz ne sohbet ne film izleme ozel bi zamanimiz yok evimizin tüm nesesi enerjisi bitti... artik yoruldum...en son bosanmaktan bahsettik ciddi ciddi beni anlamiyosun yoruldum diyor sana sevgim azaldi diyor biz mutlu degiliz diyor.bende ayniyim... Ama gururuma yediremiyorum...bu yok saymalarini...beni kırmaktan korkarken artik cok rahat kiriyor.bize zaman ayiriyo bos aninda kizimiza tapiyor ama yok iste iki yabanciyiz biseyler koptu...resmen evliligim bitiyor ikimizde surmeyecegini biliyoruz bu sartlarda...encok 3 yasindaki bebegime uzuluyorum..ben umudumu kaybettim lutfen akil verin arkadaslar???ne yapmaliyim?toparlanirmiyiz ya da toparlayan var mi