- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
- #1
Içimde cozumleyemedigim saçma sapan kuruntularim var. Ben böyle bir insan değildim diye bağırmak geliyor içimden Değildim sahiden. Önceden gözü kara hayata karşı cesur biriyken şimdi adım atmaktan korkar oldum.
Birini çok sevdim ve onunla anladım ki sinirlarim çok genişliyor sevince. Ayaklarım yerden kesilmişti. 2 yıl sürdü. Nisanlandik. O da çok seviyordu. En azindan ben öyle sanıyordum. Karşılıklı hatalar oldu. O sürekli ayrılmak isteyen taraf ben toparlamak isteyen taraf oldum zamanla. Deli gibi seven adam soğumuş birbirimize uygun olmadığımızı anlamıştı çünkü. Ayrılmak istedi herşey için beni suçladı. Gitmek isteyeni durduramadim gitti. Sanki bir buluttan düştüm. Aylarca acı çektim. Buraya da yazmıştım yaşadıklarımı, hissettiklerimi.
Velhasıl kaybettim. Kendime olan güvenim ve saygım hunharca sevdiğim insanın hakaretleri ve benden olanca gücüyle kacisiyla son buldu sanki.
Şu an iyiyim. Çok şükür. Yeni uğraşlar buldum kendime yöneldim. Iyiyim gerçekten iyiyim aylar önce rüya gibi geliyordu ama geçiyormuş geçmez sandiklarim. Ondan bana kalan hatıra ise hayata karşı güvensizlik oldu. Maalesef.
Şimdi birşeye baglanmaktan kaybetmekten korkar oldum. Ilişki anlamında değil. Zira ilişki istemiyorum şu an. Bir yol ayrimindayim sanki. Bir ise başlamam gerek risk alıp fakat korkuyorum. Başarısız olmaktan, hayal kırıklığına uğramaktan, yeniden yikilmaktan. Çok saçma biliyorum çok saçma. Ama böyle. Kendimi neye elimi atsam kurutacak gibi görüyorum. Öyle istemiştim öyle mutluydum ki. Buluttan yere cakilmak suretiyle kendime geldim.
Normal mi bu guvensizligim, korkularim? Aşmak istiyorum zira.
Birini çok sevdim ve onunla anladım ki sinirlarim çok genişliyor sevince. Ayaklarım yerden kesilmişti. 2 yıl sürdü. Nisanlandik. O da çok seviyordu. En azindan ben öyle sanıyordum. Karşılıklı hatalar oldu. O sürekli ayrılmak isteyen taraf ben toparlamak isteyen taraf oldum zamanla. Deli gibi seven adam soğumuş birbirimize uygun olmadığımızı anlamıştı çünkü. Ayrılmak istedi herşey için beni suçladı. Gitmek isteyeni durduramadim gitti. Sanki bir buluttan düştüm. Aylarca acı çektim. Buraya da yazmıştım yaşadıklarımı, hissettiklerimi.
Velhasıl kaybettim. Kendime olan güvenim ve saygım hunharca sevdiğim insanın hakaretleri ve benden olanca gücüyle kacisiyla son buldu sanki.
Şu an iyiyim. Çok şükür. Yeni uğraşlar buldum kendime yöneldim. Iyiyim gerçekten iyiyim aylar önce rüya gibi geliyordu ama geçiyormuş geçmez sandiklarim. Ondan bana kalan hatıra ise hayata karşı güvensizlik oldu. Maalesef.
Şimdi birşeye baglanmaktan kaybetmekten korkar oldum. Ilişki anlamında değil. Zira ilişki istemiyorum şu an. Bir yol ayrimindayim sanki. Bir ise başlamam gerek risk alıp fakat korkuyorum. Başarısız olmaktan, hayal kırıklığına uğramaktan, yeniden yikilmaktan. Çok saçma biliyorum çok saçma. Ama böyle. Kendimi neye elimi atsam kurutacak gibi görüyorum. Öyle istemiştim öyle mutluydum ki. Buluttan yere cakilmak suretiyle kendime geldim.
Normal mi bu guvensizligim, korkularim? Aşmak istiyorum zira.