- Katılım
- 16 Temmuz 2023
- Mesajlar
- 8.695
- Emoji Skoru
- 23.096
- Puanlar
- 278
- Yaş
- 30
Anksiyete için kullandığım ilaç bana iyi gelmişti, bazı kaygılarımı, takıntılarımı yatıştırmıştı. Uzun zamandır haber izlemiyorum. Sadece arada bir instaya bakıyorum ders molasında. Beni olumsuz etkileyecek kötü haberleri görmekten kaçınıyorum çünkü toparlanmam zaman alıyor. Kpss için elimden geleni yapıyorum, bebek yeğenim ya da başka kimse girmesin diye odamın kapısını kilitliyorum. Kendimi ailemden, birçok kişiden soyutladım. Arada bir dışarı çıkıyorum, birkaç arkadaşımla görüşüyorum. Yakın zamanda kitap fuarına katıldım, orda neşeli, cıvıl cıvıl parlayan gözlerle bakan, geleceği için çabalayan bir sürü genç gördüm. O gün katıldığım bir söyleşide geçen konuşmalar bana iyi gelmişti. Duygularımın çok inişli çıkışlı olması beni yoruyor biraz. Aylar öncesine nazaran sürekli şikayet eden, memnuniyetsiz, dırdırcı halim azalmış gibi görüyorum. Küçük şeylerle mutlu olabilen birisiyim aslında. Her halime şükrediyorum. Ama aniden geleceğe dair stres basıyor beni. İnsanlar ne ara bu kadar vicdansız, katı kalpli oldu?Ülkemizde her gün cinayet, şiddet, tecavüz haberleri... O kadar iğrenç olaylar dönüyor ki midemi bulandırıyor ve yaşama isteğimi azaltıyor bütün bunlar. Yakın zamanda arkadaşımın iş ortamında yaşadığı taciz olayı da etkiledi beni sanırım. Masa başında ders çalışırken, çayımı kahvemi içerken, kedime sarılırken, yürüyüş yaparken keyfim yerinde. Ama ne zaman bir arkadaşımla konuşsam ya da sosyal medyadan bir şey görsem bezmiş hâle geliyorum. Bütün pozitif enerjim sönüyor resmen. Bizi nasıl bir gelecek bekliyor diye düşünüyorum. Ne kadar yaşayacağım da belirsiz. Atanır mıyım atanmaz mıyım, atanmazsam nasıl bir işte çalışırım vs vs birçok şeyi düşünüyorum. Biliyorum anı yaşamak gerek. Elimde sadece şu an var. Gelecek henüz yaşanmadı ama ister istemez düşünüyorum ne olacak bu dünyanın sonu diye. Sizce çok mu abartıyorum? Benim gibi hisseden var mı?
bende severim
