Bu belkide buraya açtığım en mantıklı konu buraya hep dertlerimi mutsuzluğumu yazmıştım ama 1 hafta içinde şunu anladım hayat sana bazen öyle bir tokat çarpıyor ki keşke hiç üzülmeseymişim diyorsun biraz kendimden bahsedeyim sorunlu bir ailenin içinde büyüdüm çok agresif yetiştim hırsımı atamadığım için psikiyatriste gittim çeşitli ilaçlar kullandım çok şükür iyileştim spora başladım kendimi geliştirdim ama sorun şuydu ki ben kendimi savunmayı bilmeyen dünyanın en güçsüz insanıydım bir gün çok sevdiğim bir arkadaşım öyle bir konuşma yaptı ki gerçekler tokat gibi çarptı yüzüme meğer ben salakmışım ne gereksiz şeyler için heba etmişim kendimi sağlığımı bozmuşum beş para etmeze bel bağlamışım bunu 1 hafta içinde anladım hastaneden çıkamayınca sağlık olmayınca istersen Sabancı’nın varisi ol bir hiç nolur kendinizi gereksiz şeylere üzmeyin en ufak şey bile olsa mutlu olmaya çalışın acısı çok pis çıkıyor Allah sizi öyle bir sınıyor ki keşke diyorsunuz verdiği bedene daha iyi baksaydım diyorsunuz bu bir yardım konusu değildi içimi dökmek size yaşadıklarımı anlatmak istedim.