Hayattan zevk alamıyorum bölümümden bıktım

Marv7

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Nisan 2018
2
0
1
32
Merhaba herkese,
Ben üniversite 5. Sınıf öğrencisiyim, tıp okuyorum. Derdim şu hayatta zevk aldığım hiçbir şey kalmadı hemen hemen. Okulda hiç ilgimi çekmeyen konuları çok ağır ve yoğun şekilde görmek beni tüketti. Seçmeseydin o zaman diyebilirsiniz ama olmak istediğim herhangi bir şey, okumak istediğim herhangi bir bölüm yoktu. Eskiden hırslıydım çalışırdım artık kendimi tanıyamıyorum; sorumsuz, vurdumduymaz bi insan oldum. Aslında vurdumduymaz görüntümün altında hiçbişeyle başedemememin verdiği bi özgüvensizlik oluştu. Başka bir bölüm okuyayım diye çok düşündüm ama en baştan kendimden kaç yaş küçük insanlarla okumak (hazırlık da okuduğum ve bir sene geç gittiğim için 2 sene gerideyim zaten) fikri gözümü korkutuyor ayrıca tıp zaten en azından iş garantisi olan, belli bir saygınlığı olan bir bölüm. Belki gideceğim bölümü de sevmeyeceğim bilemiyorum. Bunlara ek olarak aşk hayatımda kötü durumda daha doğrusu öyle bi hayatım kalmadı. En son sevgilim ile çok kötü bir şekilde ayrıldık ve o zamandan beri hayatıma kimse girmedi. Kendimi yalnız başarısız görmekten çok sıkıldım ama içimde ne derslerime asılacak enerji var ne de bişeyler başarabileceğime dair umut. Kendimi iyice bıraktım gittikçe kilo alıyorum, aldığımı veremiyorum; hiçbişeyden zevk alamıyorum. Psikiyatriste de gittim ancak pek bir faydası olmadı. Öneriniz var mı? Hiç böyle bi dönemden geçen oldu mu?
 
Hadi herşeyi boşverdin yeni bir bölüme başladın diyelim
Bi 4 yıldan sonra gene sıkılırsan
 
Psikiyatrist yardımcı olamamış biz nasıl olabiliriz:KK14::KK64:

Ders dışında boş kaldığınız zamanlarda hobi varsa, müzik,sanat,tiyatro vs. Bu tarz şeylerle ilgilenseniz nasıl olur acaba?

 
Merhaba herkese,
Ben üniversite 5. Sınıf öğrencisiyim, tıp okuyorum. Derdim şu hayatta zevk aldığım hiçbir şey kalmadı hemen hemen. Okulda hiç ilgimi çekmeyen konuları çok ağır ve yoğun şekilde görmek beni tüketti. Seçmeseydin o zaman diyebilirsiniz ama olmak istediğim herhangi bir şey, okumak istediğim herhangi bir bölüm yoktu. Eskiden hırslıydım çalışırdım artık kendimi tanıyamıyorum; sorumsuz, vurdumduymaz bi insan oldum. Aslında vurdumduymaz görüntümün altında hiçbişeyle başedemememin verdiği bi özgüvensizlik oluştu. Başka bir bölüm okuyayım diye çok düşündüm ama en baştan kendimden kaç yaş küçük insanlarla okumak (hazırlık da okuduğum ve bir sene geç gittiğim için 2 sene gerideyim zaten) fikri gözümü korkutuyor ayrıca tıp zaten en azından iş garantisi olan, belli bir saygınlığı olan bir bölüm. Belki gideceğim bölümü de sevmeyeceğim bilemiyorum. Bunlara ek olarak aşk hayatımda kötü durumda daha doğrusu öyle bi hayatım kalmadı. En son sevgilim ile çok kötü bir şekilde ayrıldık ve o zamandan beri hayatıma kimse girmedi. Kendimi yalnız başarısız görmekten çok sıkıldım ama içimde ne derslerime asılacak enerji var ne de bişeyler başarabileceğime dair umut. Kendimi iyice bıraktım gittikçe kilo alıyorum, aldığımı veremiyorum; hiçbişeyden zevk alamıyorum. Psikiyatriste de gittim ancak pek bir faydası olmadı. Öneriniz var mı? Hiç böyle bi dönemden geçen oldu mu?
tıp okuyup özgüvensiz olmak? insanlardaki lükse bak ya , ben sıradan bir memurum bende bile az da olsa bir özgüven var :D

şaka bir yana , kimsenin kolay kolay kazanamayacağı toplum nezdinde oldukça saygın bir bölüm kazanmışsınız. okul bitince belki yüzlerce binlerce can kurtaracaksınız. bence kıymetini bilin. anlıyorum belki sevmiyorsunuz dersler ağır geliyor vs ama ne kolay ki türkiyede? sevdiğiniz zevkli bir bölümü okuyup 4 sene sonra işsiz kalmak da vardı. o zaman insan daha çok depresyona giriyor. kendini bir hiç gibi hissediyor. kendimden biliyırum zamanında çok ağır bir şekilde yaşadım o durumu. türkiye burası... yani şükretmek lazım diye düşünüyorum.

hem özgüven veya mutluluk dediğiniz şey başka şekilde de olur. spora yazılabilirsiniz vakit yaratıp. böylelikle de fazla kilolarınızdan da kurtulursunuz. ne bileyim, saçınızı boyatın, yeni bir kıyafet alın, farklı insanlarla tanışın vs ama o bölümü asla bırakmayın. sıkı sıkı tutunun. bakın 5 dakikamı ayırdım size, vallahi hakkımı helal etmem :))
 
Uc kuzenim tip bitirdi, biri cok mutsuzdu ailesinin zoruyla tipi secmis.Zar zor cift dikis bitirdi.Mutsuz bi insan olarak hayata veda etti.Diger ikisi suan calisiyorlar cok keyifli gozukuyorlar.Senin sorunun sanki bolumle ilgili degilde bi bikkinlik,mutsuzluk var gibi.Yani baska bolumde yazsan sanki mutsuz olcakmissin gibi geldi.Bence psikiyatr bir git belki ilac tedavisiyle biraz rahatlarsin.Bi de 5. sinifa kadar gelmissin birakman sanki mantiksiz gibi olur cok sevdigin aklinda olan baska bir bolum olsa neyse.
 
Gerçekten hayaliniz olmadan tıp okuyorsanız bu durumunuz normal bence. Sadece saygınlığı var, maddi getirisi var diye bir iş yaparsanız hayatınızın sonuna kadar mutsuz olursunuz.
Sevdiğiniz, elinizin yatkın olduğu işleri bulmaya çalışın. Hobiler, sosyal yaşam vs

Böyle dönemler herkeste olabiliyor bu arada
 
Elbette herkes geçiriyor böyle dönemler
Şunun şurasında ne kalmış bitirmene
Devam et
Aşk hayatı herzaman inişli çıkışlı olabiliyor
Sevdiklerimiz bize sırtını dönebiliyor,bunlar olağan şeyler
Şu bahar ayında güzelim güneş var çiçekler var
Biraz dışarı çık yürü,geçerken bir dilenciye para ver,peçeteci çocuktan bir peçete al.Bir kaç çiçek al vazoya koy (bahçeden çalmak daha zevkli ama :KK53:) renk renk me güzel gülümsetecek seni evde
Bunlar sana iyi gelecek
 
merhaba,
senin gibi tıp okuyup bırakan bir kaç arkadaşım oldu. ve şu an mutlular. elbette o yaşadıkları dönemler hiç mutlu değillerdi, hep ağlama krizleri depresyonlar vs.
yaş sorununu asla kafana takma cidden aslında çok önemsiz. çünkü önünde koca bir ömür var ve ömrünün 3/4ü işinle geçecek. buna hazır mısın, istiyor musun ondan emin olmalısın.
 
Yaşaması gereken her şeyi erken yaşta elde edenler amaçsız kalırlar genelde .

Mesleki seviye hedefini en üst noktada elde etmiş dolayısıyla erken olarak tatmin olmuş biri olabilirsiniz . Hani en üst nokta zaten elinizde ulaşılıcak bir şey kalmamış ki .

Hayatınızdan bir ilişki de geçmiş iyi kötü aşkın tadına da bakmışsınız o merakta yok.

Geriye ne kaldı ?

Bilemiyorum şu saatten sonra elinizdeki tek somut şey mesleki getirileriniz . Bundan da vaz geçerseniz kaybedenler klübüne hoşgeldiniz .

Sağlık alanı çok önemli bir alan . Düşünsenize insanların acılarına dokunan bir şifa eli olacaksınız . Acılarını dindirip hayır dualar alacaksınız . Kazandığınız parayla belki gezegeni keşfe çıkacaksınız . Diğer ülkelerdeki acızadelere el uzatacaksınız .

Kendinize yeni hedefler koyun . Mesela diyin ki ben bu okulu bitirip gelişmemiş ülkelere gideceğim oradaki açlıktan ağzına sinekler dolan yavruları tedavi edeceğim . Onları hayata döndüreceğim .

Ya da diyin ki okulum bitsin güzel bir evlilik yapıcam . Hayırlı çocuklar yetiştiricem . Toplumumuza kazandırıcam .

Hedef bulun hedef .

Birşeylere ulaşma amacınız olmazsa ordan oraya savrulup ziyan olucaksınız .

Ve mesleğinizi sevmeye çalışın . Kalmış 1 yıl . Az daha sık dişini bence . Kaybedilmemesi gereken bir cevhersiniz .
 
Merhaba herkese,
Ben üniversite 5. Sınıf öğrencisiyim, tıp okuyorum. Derdim şu hayatta zevk aldığım hiçbir şey kalmadı hemen hemen. Okulda hiç ilgimi çekmeyen konuları çok ağır ve yoğun şekilde görmek beni tüketti. Seçmeseydin o zaman diyebilirsiniz ama olmak istediğim herhangi bir şey, okumak istediğim herhangi bir bölüm yoktu. Eskiden hırslıydım çalışırdım artık kendimi tanıyamıyorum; sorumsuz, vurdumduymaz bi insan oldum. Aslında vurdumduymaz görüntümün altında hiçbişeyle başedemememin verdiği bi özgüvensizlik oluştu. Başka bir bölüm okuyayım diye çok düşündüm ama en baştan kendimden kaç yaş küçük insanlarla okumak (hazırlık da okuduğum ve bir sene geç gittiğim için 2 sene gerideyim zaten) fikri gözümü korkutuyor ayrıca tıp zaten en azından iş garantisi olan, belli bir saygınlığı olan bir bölüm. Belki gideceğim bölümü de sevmeyeceğim bilemiyorum. Bunlara ek olarak aşk hayatımda kötü durumda daha doğrusu öyle bi hayatım kalmadı. En son sevgilim ile çok kötü bir şekilde ayrıldık ve o zamandan beri hayatıma kimse girmedi. Kendimi yalnız başarısız görmekten çok sıkıldım ama içimde ne derslerime asılacak enerji var ne de bişeyler başarabileceğime dair umut. Kendimi iyice bıraktım gittikçe kilo alıyorum, aldığımı veremiyorum; hiçbişeyden zevk alamıyorum. Psikiyatriste de gittim ancak pek bir faydası olmadı. Öneriniz var mı? Hiç böyle bi dönemden geçen oldu mu?
sizinki psikolojik sadece. şu an hangi bölümde olursan ol, aynı şeyleri hissedecektin. Türkiyede en üst düzey meslek sahibi olacaksın, ne mutlu...
 
Ben de bölümüm için bu tarz hislere kapıldım ama son sınıftayım. Tam anlamadım ama 5. sınıftasın sanırım. Ne kalmış ki. Ne istediğine karar ver. Tıp bitirdikten sonra çok farklı alanlara yönelebilirsin. Herşeyden bağımsız olarak kendi hayatını düşün. Liste yap hangi mesleği seversin, hangi alanda çalışmak istersin. Sonra bu meslekten olan insanlarla iletişim kur. Git bak nasıl hayatları var. Sonra hayatını o şekilde yönlendirmeye başla
 
hayat yeni başlıyor.
kalmış 1 sene..
sizi tus korkutuyor büyük ihtimalle.
tıp öğrencileri genelde ben bölümümü sevmiyorum mutsuzum diye bir tribe girerler tus fobisi başlar çünkü.

sınavı da geçersiniz, ihtisasta mutlaka ilginizi çekecek bir bölüme yoğunlaşın.
kazanabileceğiniz bir branşa değil keyifle yapabileceğiniz branşa yönelin.
özel hastanecilik nasıldır, muyanehane açar mıyım?
devlette mi çalışırım? pratisyenlik bana yeter!
bütün bunları süzgeçten geçirin.

daha önünüzde hedefleyebileceğiniz çok şey var.
hastane yöneticliğine yönelebilirsiniz belki.
dil öğrenin.
hastane yöneticiliği bölümü var ikinci üniversite olarak sanıyorum.
ilaç firmalarında çalışabilirsiniz dil bilirseniz.

siz hele bir fakülteyi bitirin bakalım..
 
Merhaba herkese,
Ben üniversite 5. Sınıf öğrencisiyim, tıp okuyorum. Derdim şu hayatta zevk aldığım hiçbir şey kalmadı hemen hemen. Okulda hiç ilgimi çekmeyen konuları çok ağır ve yoğun şekilde görmek beni tüketti. Seçmeseydin o zaman diyebilirsiniz ama olmak istediğim herhangi bir şey, okumak istediğim herhangi bir bölüm yoktu. Eskiden hırslıydım çalışırdım artık kendimi tanıyamıyorum; sorumsuz, vurdumduymaz bi insan oldum. Aslında vurdumduymaz görüntümün altında hiçbişeyle başedemememin verdiği bi özgüvensizlik oluştu. Başka bir bölüm okuyayım diye çok düşündüm ama en baştan kendimden kaç yaş küçük insanlarla okumak (hazırlık da okuduğum ve bir sene geç gittiğim için 2 sene gerideyim zaten) fikri gözümü korkutuyor ayrıca tıp zaten en azından iş garantisi olan, belli bir saygınlığı olan bir bölüm. Belki gideceğim bölümü de sevmeyeceğim bilemiyorum. Bunlara ek olarak aşk hayatımda kötü durumda daha doğrusu öyle bi hayatım kalmadı. En son sevgilim ile çok kötü bir şekilde ayrıldık ve o zamandan beri hayatıma kimse girmedi. Kendimi yalnız başarısız görmekten çok sıkıldım ama içimde ne derslerime asılacak enerji var ne de bişeyler başarabileceğime dair umut. Kendimi iyice bıraktım gittikçe kilo alıyorum, aldığımı veremiyorum; hiçbişeyden zevk alamıyorum. Psikiyatriste de gittim ancak pek bir faydası olmadı. Öneriniz var mı? Hiç böyle bi dönemden geçen oldu mu?


Tıp Okumak kadar güzel bir meslek yok hayat kurtarıyorsun nasıl bir his oldugunu tahmin edemem ve bildiğim kadarıyla yasın daha küçük önünde uzun bir hayat var hemen karamsarlığıa kapılma hobi et kendine gez dolaş hatta yürü bol bol tak müziği kulağına yürü evet bazen bizde karasarlığa kapılıyoruz ve o an için yapıcagın gidip hastaneleri ziyaret etmek ordaki yatan hastaları veya çaresizleri gördükçe şkür ediyorsun haline
 
Senin yerinde olmak isteyen milyonlarca insan var bence bu psikolojiden kurtul hayatın sana verdiklerine odaklan güzel şeyleri görmek için çabala :)
 
Bunca işsizliğin olduğu ülkede tıbbı beğenmeme şımarıklığını yapma bence

Çalışma şartları iyi, iş arkadaşların eğitimli inaanlar gayet iyi. Asgari ücrete bir kronun ağız kokusunu çeksen dünya kaç bucak o zaman görürsün.

Gençken bu meslek sevmeme işi daha çok oluyor, 30+ysan eve ne kadar para götürüyorsun, iyi şartların var mı bu önemli oluyor. Tıp bu konuda gayet iyi.

Genel olarak hayattan bıkmışsın bence panpa. Yaşama sevincin azalmış okulunla alakası yok gibi. Bahar geldi, giyin süslen gez, arkadaşlarınla buluş okulundaki çocuklara göz kırp:KK200:
 
beşeri hekimlik önemli bir meslektir ve bunun için en tabi ilk şart meslek sevgisidir. Size tavsiyem eğer mesleğinizi sevmiyorsanız 5 . sınıf olsanız bile bırakın demek ki size göre değil.. Yada uzmanlık branşınız ı ona göre seçin. İlerde hastalarınıza umut vermeniz onlara yardımcı olmanız gerekecek.
 
Doktorluk sevmeden yapılacak bir meslek değil... Gerçekten sevmiyorsanız lütfen bölüm değiştirin hasta olacak bizlere yazık :) Şaka bir yana da bahar yorgunluğu , depresyon olmasın ya da hayatında başka problemler mi var acaba ?
 
Back
X