Merhabalar.Benim sorunum şu.İlişkilerden kaçıyorum.Ya da yanlış ilişkilerde istemeden de olsa oyalanıyorum.
Hoşlandığım kişilerle buluştuğumuzda acayip gergin oluyorum,farkında olmadan kendimden uzaklaştırıyorum.
Hoşlanmadığım kişilerle buluştuğumda gayet rahatım.Sakinim,eğlenceliyim.Onları çanıcak etkileyebiliyorun.
Aşk ya da doğru insan karşıma çıktığımda elimin tersiyle itiyormuşum.Öyle söylüyorlar yakınlarım.Ve bunu istemeden yapıyorum.
Beklemekten yoruldum ama beklemek daha kolay gelşyor bana.
Mesela birinden hoşlamdım ona enerjimi veremedim.Haliyle uzaklaşıyor o kişi.Aklım ,kalbim onda kalıyor.Ama sadece bekliyorum.İşin garip tarafı bir süre sonra geliyorlar da..Ya vazgeçtiğimde ya da başka birine yöneldiğimde.Yani iş iştem geçtiğinde.
Psikoloğum babama bağlıyor konuyu.Babam uzun süreli uzak mesafelerde çalışırdı aylar sonra dönerdi.Ben babamı çok severdim.Onun gelişleri bayramdı benim için.Bir süre sonra tekrar giderdi.
Ama ben çok yoruldum.Hayatımda her şey yolunda.Ama ilişkiler konusunda çok zayıfım.Negatifim.Aşamıyorum .Kendi içime çok dönüyorum ama başamaramıyorım .
Aşk acısı çekmekten,beklemekten,ya da istediğim kişilerin hayatımda olmamasından yoruldum.İstemediklerm kapımda.Onlara da şans veriyorum.Tanımak,sevilesi özelliklerni bulmak istiyorum.Ama olmuyor.İçim almıyor.
İçimin aldığı bir ilişkim olmadı.İlişkilerim oldu.Hep karşı tarafın çabasıyla.Ama isteyen taraf hiç ben olmadım.Sadece kendimi suçladım.Seni çok seviyor,emek veriyor ne istyorsun başka dedim.
Ama olmadı.Yapamadım.
Yalnızlıktan da yoruldum.
Şu an aklımda bir kişi var.Ona kapılarımı kapattım .Ama hep gelsin istedim.Konu da açtım burda.Herkes seni sevmemiş,beğenmemiş ,istememiş dedi.Haklılar belki.
Emin olun isteseydi,sevseydi ben geri saracaktım,gözümde değersizleşecekti.
Biliyorım beni anlamakta zorlanıyorsunuz.Ama aşamıyorum.Çelişkilerle dolu kafa yapımı değiştiremiyorum.nasıl değişeceğim,dönüşeceğim onu da bilmiyorum.
Hoşlandığım kişilerle buluştuğumuzda acayip gergin oluyorum,farkında olmadan kendimden uzaklaştırıyorum.
Hoşlanmadığım kişilerle buluştuğumda gayet rahatım.Sakinim,eğlenceliyim.Onları çanıcak etkileyebiliyorun.
Aşk ya da doğru insan karşıma çıktığımda elimin tersiyle itiyormuşum.Öyle söylüyorlar yakınlarım.Ve bunu istemeden yapıyorum.
Beklemekten yoruldum ama beklemek daha kolay gelşyor bana.
Mesela birinden hoşlamdım ona enerjimi veremedim.Haliyle uzaklaşıyor o kişi.Aklım ,kalbim onda kalıyor.Ama sadece bekliyorum.İşin garip tarafı bir süre sonra geliyorlar da..Ya vazgeçtiğimde ya da başka birine yöneldiğimde.Yani iş iştem geçtiğinde.
Psikoloğum babama bağlıyor konuyu.Babam uzun süreli uzak mesafelerde çalışırdı aylar sonra dönerdi.Ben babamı çok severdim.Onun gelişleri bayramdı benim için.Bir süre sonra tekrar giderdi.
Ama ben çok yoruldum.Hayatımda her şey yolunda.Ama ilişkiler konusunda çok zayıfım.Negatifim.Aşamıyorum .Kendi içime çok dönüyorum ama başamaramıyorım .
Aşk acısı çekmekten,beklemekten,ya da istediğim kişilerin hayatımda olmamasından yoruldum.İstemediklerm kapımda.Onlara da şans veriyorum.Tanımak,sevilesi özelliklerni bulmak istiyorum.Ama olmuyor.İçim almıyor.
İçimin aldığı bir ilişkim olmadı.İlişkilerim oldu.Hep karşı tarafın çabasıyla.Ama isteyen taraf hiç ben olmadım.Sadece kendimi suçladım.Seni çok seviyor,emek veriyor ne istyorsun başka dedim.
Ama olmadı.Yapamadım.
Yalnızlıktan da yoruldum.
Şu an aklımda bir kişi var.Ona kapılarımı kapattım .Ama hep gelsin istedim.Konu da açtım burda.Herkes seni sevmemiş,beğenmemiş ,istememiş dedi.Haklılar belki.
Emin olun isteseydi,sevseydi ben geri saracaktım,gözümde değersizleşecekti.
Biliyorım beni anlamakta zorlanıyorsunuz.Ama aşamıyorum.Çelişkilerle dolu kafa yapımı değiştiremiyorum.nasıl değişeceğim,dönüşeceğim onu da bilmiyorum.