hayvanı sevmeyen insanı hiç sevmez,bu tip insandan da hayır gelmez...annemin güzel bi sözüydü.daha çok küçük yaşta çocuklarımıza köpeklerin pis olduğunu öğretiyoruz.sokakta bi kendiyi ellemek isteyen anne hemen cırlamaya başlar:'elleme pis mikroplu şeyi!'hiç bi zararı dokunmayan kedi,köpek çocukların hedefi haline geliyo ve çoğu kez anne babalar bu durum karşısında gereken tepkiyi koymuyo.dolayısıyla çocuk davranışının yanlış olmadığını öğreniyo ve böyle büyüyor.hata işte burda başlıyo.yolda çok çocuk azarladığımı bilirim ben:'şimdi bu hayvan sana naptı da sen bunu yapma gereği duydun?sana biri böyle davransa hoşuna gider mi?'gibi...biz toplumca hayvan sevgisini çocuklarımıza aşılamakta yetersiz kalıyoruz.çocuklarıma hep şunu öğütledim:'tehdit altında olmadığın sürece,ve aç olmadığın sürece hiç bir canlıya zarar verme!açlıktan bir hayvanı öldürmeleri olasılık dışı tabii ama bu,anne öğütün,hayat felsefelerinde yer edinmesi için gereken bir bölüm...tanrının dünyayı sadece bizim yaratmadığını,bizim dışındaki canlıların da dünyaya bi kez gelme şansı olup,onlara gereken bu saygıyı göstermemiz gerektiğini insanlar keşke anlayabilse...