Merhaba,
Datlucadu, anneciğinin kabri nur, mekanı cennet olsun inşallah canım. Annelerimiz son anlarında aynı beklentidelermiş.
Benimde en değerlimdi anneciğim. 15 yaşında hayat en acı yüzünü göstermiş anneme. Evlendirildiği insan dövmek değil, zevk için işkence ediyormuş adeta. Her gün alkol alan ve eşini öldüresiye döven bir insan. Annemin genç yaşta ağzındaki bütün dişler gitmiş, kerpetenle sökülerek. Başında çivi izleri vardı ve ben o izleri gördükçe yapana beddua ediyordum. Annem defalarca kaçıp köyüne gelmiş ama her defasında peşinden gidip bulup getirmiş. Yılları böyle geçmiş anneciğimin. Tabi aynı işkenceleri çocukları da çekiyormuş, abim hala anlatır arada eskilerden konuşurken, zincirleri boyunlarından geçirip ayaklarından bağladığını, akıl almayacak işkenceler yaptığını. Sonra evlat acısı, ablam yaşasa 40 küsür yaşında olacaktı. Elektrik çarpmasından 4 yaşında melek olmuş.
Ölen ablamdan hariç 9 kardeştik.
Ve ben 4 yaşındayken baba ölmüş. Tabi eşin ölümüyle işkenceden kurtulmuştu annem. Sonrasında da evlat hasreti. Abimleri, kardeşimi ve beni ayrı ayrı ç. e. kurumlarına verdiler. 10 yılımı annemden ayrı geçirdim. Annem bir kaç sene tek göz oda da elektriksiz ve susuz yaşadı. Yazları 15-20 günlük gelirdik annemin yanına. Canım annem günde 5-6 sefer yapardı bidonlarla tepeden su almak için. Sonrasında ilçe belediye başkanı yardımıyla 2 odalı bir gece kondumuz oldu ve annem evlatlarını aldı yanına.
Ama yine alkol belası ve bu sefer abim içip içip huzursuzluk çıkarıyordu. Onun eve geliş vakitleri yaklaşınca yatmak istiyordum hemen
dövmesin diye. Ayılınca pişman oluyordu kendine çok kızıyordu. Anneler günüydü ve yine alkol almıştı. O gün intihar etti.
Ardından 2 sene sonra en büyük abimin bir küçüğü öldü, yine evlat acısı. Annem 60 yaşına kadar ev işine gidip kazık kadar adamların karnını doyurup harçlığını veriyordu hiçbiride çalışmıyordu. 63 yaşında verem teşhisi koyuldu anneme. Bir gün hastane dönüşü halk otobüsünden inerken lanet olası şoför acele edip kapıyı kapatıp hareket edince sıkıştı annem. O gün kalçası kırıldı annemin düşünce. Ameliyat sonrası daha da kötü oldu annem, 1 hafta yoğun bakımda yattı. Uğruna hayatını harcadığı evlatları yoktu yanında. Bir ben birde bir abim vardı. Annem kimse gelmedimi diye sorduğunda yalan söylüyordum, yoldalar geliyorlar, trafik varmış diye. Annem mücadele etmedi, 2 kere kalbi durdu ama üçüncüde dönmedi.
Annem benim için hayatımdaki en değerli varlığımdı. Bu dünyada çok çekti annem. Rabbim öbür dünyada çektirmesin.
Mekanın cennet olsun canım annem.
Garip analarımız...Hatırlatıp züdüğüm için affet lütfen
