2yildir uzaktan uzaga olan bir iliski..kisitli zaman araliklari , adini koyamadigimiz bir dolu duygu ve sıkıntı.uzak mesafeyi yakina indirecek bir sey bile yok..ise basladi ailesi bir kez ziyaretine gelmedi unutmus gibi baska bir sehirde cocuklarini.haftasonu calisiyor araba alamiyor ve 2 ayda bir bazen ayda bir gorusebiliyoruz.. adim atamiyoruz..derken 90 aldi kpssden a grubu icin tam atanacak derken ohal..hevesimiz yine kursagimizda kaldi.. az once ayrildik sogudum mu yoruldum mu bilmiyorum onsuz olmaya 1 hafta dayandim ayriligi denedigimde ama yanyanaykende buz kesiyorum..gidecegi an konusamiyorum kaliyorum oylece..agzima geleni soyluyorum bazen.millet sevgilisini takmis koluna her gun bir yerde eglenirken cok dokunuyor..cok mutsuzum eskiden yanyana guzeldik bazen yine gulsemde bir kac saat sonra kalkacagini dusundukce dokunuyo...ayrilmam mi lazim yoksa az kaldi deyip son bir gayret mi bilmiyorum..imkansizliklar hic bitmedi ve atama olana kadar aileler tanissin diyor ama ben icimde bir seyleri sorgulamaya basladim..simdi ne olacak..elimde tektasim bakiyorum oylece.. daha gun yuzune bile cikamadik yuzugu aylardir bana takmasiyla kaldik..hic boyle hayal etmemistim baslarken bunca eziyet cekecegimizi dusunmemistim..bu yolun sonu var mi biz de guler miyiz ?