- 18 Mart 2013
- 3.854
- 12.419
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Arkadaşlar merhaba benim derdim şu: ben herkesin her dediğine o kadar üzülüyorum ki kalbim acıyor resmen. Sanki göğsüm sıkışıyor biri bana bir şey diyince. Ve hemen kötü söz sahibine inanıyorum. Kendimi sorgulamaya başlıyorum. İşin içinden çıkamıyorum.
Depresyondayım, antidepresan kullanıyorum yaklaşık 10 gündür. Doktor yazdı bu ilacı, ayda bir de terapiye çağırdı. Neyse ilk 10 gün kabus gibiydi, uyudum, hiç hareket edemedim. Bu sabah kalktığımda içimde bir ferahlık vardı, sanki hayat çok basit geldi, işlerimi zorlanmadan yaptım. Sonra bir arkadaşımla konuşurken depresyonda olduğumu, mesleki anlamda bocaladığımı, kilo aldığımı söyledim laf arasında. Bana dedi ki: "Sen daha da kötü olacaksın. Hiç umutlanma. Yakında daha da dibe batacaksın. Çünkü sen busun." Geçenlerde başka bir arkadaşım: "Sen normal değilsin. Hiç kendini normal sanma. Sen yetişkin değilsin." demişti.
Bunlar doğru mu bilmiyorum ve gerçekten bunları kafamdan atamıyorum. Bu kişilere bir kötülüğüm dokunmadı bilerek kıracak bir şey yapmadım. Bana neden böyle şeyler dediler?
Diğer tanıdık ve arkadaşlarım beni sever ve bunları anlattığım insanlar bu sözlere hak vermedi. Ama ben bilemiyorum, dünyada elbette çok dert var ama o dertler halime şükrettirmiyor, aksine zor durumda insanları görmek daha da berbat bir duruma sokuyor beni. Dibe sürüklüyor, güçsüz hissettiriyor.
Aranızda ilacın olumlu etkilerini gören var mı? Doktor yakında iyi olacağımı söylüyor ama bilmiyorum.
Depresyondayım, antidepresan kullanıyorum yaklaşık 10 gündür. Doktor yazdı bu ilacı, ayda bir de terapiye çağırdı. Neyse ilk 10 gün kabus gibiydi, uyudum, hiç hareket edemedim. Bu sabah kalktığımda içimde bir ferahlık vardı, sanki hayat çok basit geldi, işlerimi zorlanmadan yaptım. Sonra bir arkadaşımla konuşurken depresyonda olduğumu, mesleki anlamda bocaladığımı, kilo aldığımı söyledim laf arasında. Bana dedi ki: "Sen daha da kötü olacaksın. Hiç umutlanma. Yakında daha da dibe batacaksın. Çünkü sen busun." Geçenlerde başka bir arkadaşım: "Sen normal değilsin. Hiç kendini normal sanma. Sen yetişkin değilsin." demişti.
Bunlar doğru mu bilmiyorum ve gerçekten bunları kafamdan atamıyorum. Bu kişilere bir kötülüğüm dokunmadı bilerek kıracak bir şey yapmadım. Bana neden böyle şeyler dediler?
Diğer tanıdık ve arkadaşlarım beni sever ve bunları anlattığım insanlar bu sözlere hak vermedi. Ama ben bilemiyorum, dünyada elbette çok dert var ama o dertler halime şükrettirmiyor, aksine zor durumda insanları görmek daha da berbat bir duruma sokuyor beni. Dibe sürüklüyor, güçsüz hissettiriyor.
Aranızda ilacın olumlu etkilerini gören var mı? Doktor yakında iyi olacağımı söylüyor ama bilmiyorum.