Çok neşeli ama bir o kadar da duygusal biriyimdir, çook iyi anlıyorum sizi. Şöyle söyleyeyim, reklam çıkar, reklamlara bile ağlarım bazen. Bebek bezi, banka reklamı, hiç fark etmez, içinde bana duygu verecek bir şey buluyorum muhakkak.
Zannımca, benim gibi çok duygusal insanlar beyinlerinde bir konuyla ilgili bin çıkışa sahip kişiler oluyor. Örneğin ayrılık acısını yüz farklı kelime/fotoğraf/davranışla imgelendiriyorlar. Bu yüzden bu imgeler karşımıza farklı kavramlarla birlikte sunulduğunda konu değişip diğer kişilerce bizdeki anlamından uzaklaşsa da, biz bilinçsizce o imgeye takılıyor, duygularımızı kontrol altında tutamıyoruz.
Bunu acizlik, güçsüzlük, yenilgi, şımarıklık olarak görenler olabilir ancak bunun kesinlikle böyle olmadığını biliyorum. Bu düşüncede olanlara da kızamıyorum keza onlara bunu söyleme hakkını veren, çıkarları uğruna insanların duygularını hedef alarak ağlayanlar. Bireyler duygularını farklı yollarla ifade ederler; kimi sesini yükseltir, kimi mutluyken bile küfreder, kimi ağlanacak yerde gülmeye başlar, kimi de bizler gibi ağlar. Diğer dışavurumları normal sayabilirken bunu acizlik saymak, dediğim gibi bu durumu çıkarına kullanan insanların oluşturduğu önyargıdandır.
Üstelik ağlayarak aciz göründüğümü düşünmüyorum. Birisi ufak şeyler söylese ağlayacak biriyim ve bu aşama aşama geliyor böyle anlarda. Gözlerim doluyor, dudaklarım seğiriyor mesela. O an herhangi birisi bu durumu fark etmezse ipleri elimde çok güzel tutuyorum. Size de öneririm, ağlanmayacak anlarda 100'den veya 200'den 3'er 3'er, 7'şer 7'şer, 6'şar 6'şar, belki de 17'şer geriye sayın. Beyniniz farklı bulacağı bu eylemi yaparken ağlama refleksiniz aniden duruyor. Ben de böyle yapıyorum böyle anlarda, ya da birinin bunu fark etse bile söylemesini engelliyorum. Ağlasam da boynumu eğip sanki olmaması gereken bir şeymiş, yenilmişim gibi gitmiyorum. Sesimi çıkarmadan, tepkisizce gözyaşlarımın dökülmesine izin veriyorum. Görmemeleri gerekiyormuş gibi sürekli silmiyorum da gözyaşlarımı. Yalnızsam ayrı tabi, ya da yanında rahat olduğum insanlar varsa. Haykırarak bile ağlayabilirim. Beni bu kadar rahatlatan, negatif duygularımın yoğunluğunu hafifleten bir eylemi neden bırakayım ki? :)
Yazdığım gibi, olmayacak anlarda ağlamamanın en iyi yolu, ortalama bir sayıyı baz alarak, alışık olmadığınız sayma biçimiyle (5'er, 10'ar, 20'şer değil yani
) geriye doğru saymanız. Test edilip onaylandı.
sonra zamanla ağlmayı da ağlamanın şiddetini de azalttım ama aklımda kaldı acaba o zaman gitseydim ne değişirdi diye size de o yüzden sordum :)
