- 4 Nisan 2015
- 439
- 578
- 103
Üniversiteden geleli 2 sene oldu. Üniversiteyi bilirsiniz her sehirden insanlar gelir. Sevdiğim arkadaslarımın biri orda biri burda, birbirimize uzagız. İkisi evlendi, malum evli arkadaslarla bekarların ilişkisi pek eskisi gibi olmuyor. Onların da kendilerince sorumlulukları oluyor. Hem uzaklık hem evlilik olunca eskisi gibi görüntülü konusamaz olduk. Bulundugum sehirde hiç yakın arkadasım yok. Sırf olsun diye kimseye yaranmayı ya da a’ya b demeyi de sevmiyorum. Ben isterim ki aynı sehirde kafama uygun kız arkadasım olsun, yiyelim içelim gezelim... dertleselim. Hep birbirimizin iyiliğini, güzelliğini isteyelim. Tatile çıkalım vs... 29 yaşındayım, çok bir şey istemiyorum sanki. Bunaldım, o sebeple içimi dökmek istedim sizlere. Hem işsizlik hem yalnızlık insanı ciddi anlamda mahvediyor. Bu durumda olanlar nasıl aştı merak ediyorum, yardım edin. Tavsiyelerinize o kadar ihtiyacım var ki.