seni o kadar iyi anlıyorum ki,aynı duygu ve hisleri bende yaşıyorum,hemde 5 senedir,bende 4 aylık hamileylen bebeğimi düşürdüm,arkasından hep bir stres bir huzursuzluk vs...aslında o kadar çok uzun ki yaşadıklarım,artık susuyorum;çünkü kimse beni anlamıyor yada ben öyle düşünüyorum.o kadar mutsuzum ki....kendimi hapiste cezasının bitmesini bekleyen birisi gibi hissediyorum.bekliyorum,bekliyorum,bekliyorum....ama her günüm bir önceki günün aynısı.aslında psikiyatriste gitmemiz lazım ama ben hep 1.görüşmeden sonra bırakıyorum.hep mutsuzum.sen yapabilirsen git bir psikiyatriste.
seni takip edeceğim ve güzel haberlerini okuyacağım.