Evet o kadar şey yaşadım zorluklar atlattım sanırım yaşadıklarımdan olsa gerek hiç bu kadar umutsuz olmamıştım kızlar.2 gün önce bir arkadaşım aradi birisi varmış tanıştırmak istedi olur dedim numaramı verdi bi kez konuştuk telefonda ama sanki biri beni zorla konuşturdu içimden hiçbirşey gelmiyor artık dünde bana yüz yüze görüşmeyi teklif etti ama bunun için benim merkeze gitmem gerek o yüzden kabul etmedim corona mevzusundan dolayı zaten 2 ay oldu atlatalı onun pskolojisi beni mafetti
düşünüyorum kendimce belki hiç bitmeyecek bu corona ailemle yaşiyorum ve onları düşünmek zorundayım kronik hastalar zaten çok zor atlattilar .Bir diğer mevzuda biriyle ben görüşmeye korkuyorum artık ya kimle görüşsem son 2 yıldır hepsi istisnasiz meğer sevdikleri varmiş oturup kendimi dert dinlerken buluyorum ve ben artık defalarca ayni şeyleri yaşamaktan sıkıldım ha çokmu önemli beni istemese o ayrı ama bunları yaşamak bana zor geliyo e bende kırılıyorum tabi normal olarak heralde ben çok mu sevilmezim diyorum bu ara .Kimse sevmiyo sanırim beni itici olduğumuda diyen yok her konuşan sen cok candansın samimisin der ama işte sonuç malum :) Birde ben ilk kez böyle bir tanışma olcakta nasıl konuşulur pek bilmiyorum daha önce taniştiklarim hep kendim tanışmıstım bir şekilde gidiyodu konuşma ama bu seferki farklı böyle bir görüşme yapanlar varsa benimle tecrübelerini paylaşabilirmi . ( not: karşı taraf pek konuşmayı sevmiyor olsa gerek hep ben konuşuyorum bu isteksiz halimle bile :)))
