- Konu Sahibi GozyasiPerisi
- #1
anne-baba kavgasına hepimiz şahit olmuşuzdur;ama bizimkilerin aşırı.27 yaşındayım,evlendim.Yine aynııı...yine aynıı...Babamı sevmiyorum bu yüzden,çünkü bütün kavgaların sorumlusu onu tutuyorum.çocukluğumdan beri her kavgaya şahit oldum.nasıl bir ortamda yetiştiğimi tahmin eedemezsiniz.bir tane kardşeim var.o da ben üniversiteye gittikten sonra daha da bilincine vardı herşeyin.annem kavgalarından dolayı hasta artık.psikolojik olarak hiçbir şeyi kaldıramıyor.okul hayatım boyunca nasıl başarılı oldum,bilmiyorum.bunu neden mi söylüyorum;çünkü ertesi gün yazılı sınavım var mesala babam bir yerden bir şey çıkarır annemle kavga ederlerdi.gecenin bir yarısında.sabahın ilk ışıklarına kadar bozuk plak gibi tekrarlar da rekrarlar aynı şeyleri.ooooofff off.eşim Almanya da olduğundan ben vize çıkana kadar beklemek zorundaydım.1,5 aydır aillemleyim ve çarşamba günü gidiyorum artık.bu gece yine kavga.kavganın ortasında yine dayanamayıp ben de atladım.bu defa da benimle tartışmaya başladı babam.ona o kadar kızgınım ki!iş hayatına atıldıktan sonra pek gelmedim buraya sırf huzursuzluktan ötürü.birkaç kez babama haksızlık ettiğimi düşünmüştüm;ama yanılmışım.annem kardeşimle beni okutmak için elinden geleni yaptı.bizim için kendi hayatını heba etti.ben evlendim ve gidiyorum.babamı hiç sevmiyorum...