Böyle bir döneme ablam da girmişti, hayatta hedefleri vardı ve hepsine çok çalışarak tek tek sahip olmuş ve bir anda hedef kalmayınca boşluğa düşmüştü. Onu kurtaran tek bir hobisi olmuştu.
Çift şiş örgü beni hep rahatlatır derdi, gidip rengarenk ipler, çeşit çeşit şişler aldı, önceleri bebek yeleği, atkı, bere örüp insanlara hediye ediyordu, sonra örgü oyuncaklara heves etti, kolilerce ördü ama rahatlatsa da tatmin etmiyordu, sonra pazarcı bir teyzeyle tanıştı, pay karşılığı satar mısın diye sordu, kadın iki ay içinde satıp iyi bir para verdi eline, onu da alıp çocuk Hastanesi'nde ihtiyaç sahibi bir çocuğun ameliyatı için bağışladı, o günkü mutluluğu, iç huzuru çok az şeyde yaşadım, hala hatırladıkça içim ısınır der, ablamın yeni ve hiç tükenmeyen hedefi hasta çocuklar artık.
Hala evlatlarından vakit buldukça örüp kenara atar, bir gün birine çare olur elbet diye. Kendinizi bırakmak yerine mutlu olacağınız şeyler aramalısınız, çok iyi gelecek emin olun.