A
akasya26
Ziyaretçi
- Konu Sahibi akasya26
- #1
son zamanlar da okudukça aklımdan geçiyor,,
okuyorum mesalâ,, doğum günü başlıkları.. çok mutluyum evleniyorum paylaşımları,.. bitti.boşanıyoruz iç acısı.. evladım oldu pırpırlığının paylaşılması ve devamları..
anlatma ihtiyacı, isteği, dürtüsü yada..
niçin kendimizi paylaşmak istiyoruz, niçin ilgi görmek hoşumuza gidiyor
bizi bu paylaşıma iten dürtünün kaynağı hangi his..
paylaşmazsak neden paylaşma ihtiyacı hissediyor içimiz..
…
kaplumbağalar kolay canlılardır.. yani bana öyle gelir.. zorlandığı an vakit kaybetmeksizin kendine çekilebilen
özgür mü özgür olmayan mı karar veremediğim.. yorulduklarını hissettikleri an ellerini ve ayaklarını büzerek kendileri ile kalabilmeye özgür canlılar..
bizi esasen yoran yaşananları olduğu gibi kabul etmemek/edememek mi..
edemediğimiz zaman yersiz harcanan enerjinin yorgunluğu mu..
kabul ettiğimizi zannettiğimizi aslında içten içe kabul edememek mi yada..
kontrolsüz gelişen içsel isyana dur diyememek mi..
kabul edememeyi kabul edip, boyun büküp devam mı edeceğiz içsel gelgitlere..
mücadeleci bir yapıya sahip olanlar şanslılar galiba bu nokta da.. çünkü bazı insan bir müddet sonra duruyor.. mücadeleci yapının şansı durmadan devam edebilmesi..
o andan sonra da -durmayı seçtikten sonra- hayat birbirine yönelen ok işaretleri gibi, hep tekrarlardan ibaret...
çözüm yoksa yapılabilecek bir adım da yok..
tükeniş değil, başlangıç olması lâzım belki de..
...
hiçbirşey herşeydir.. Fried N.
okuyorum mesalâ,, doğum günü başlıkları.. çok mutluyum evleniyorum paylaşımları,.. bitti.boşanıyoruz iç acısı.. evladım oldu pırpırlığının paylaşılması ve devamları..
anlatma ihtiyacı, isteği, dürtüsü yada..
niçin kendimizi paylaşmak istiyoruz, niçin ilgi görmek hoşumuza gidiyor
bizi bu paylaşıma iten dürtünün kaynağı hangi his..
paylaşmazsak neden paylaşma ihtiyacı hissediyor içimiz..
…
kaplumbağalar kolay canlılardır.. yani bana öyle gelir.. zorlandığı an vakit kaybetmeksizin kendine çekilebilen
özgür mü özgür olmayan mı karar veremediğim.. yorulduklarını hissettikleri an ellerini ve ayaklarını büzerek kendileri ile kalabilmeye özgür canlılar..
bizi esasen yoran yaşananları olduğu gibi kabul etmemek/edememek mi..
edemediğimiz zaman yersiz harcanan enerjinin yorgunluğu mu..
kabul ettiğimizi zannettiğimizi aslında içten içe kabul edememek mi yada..
kontrolsüz gelişen içsel isyana dur diyememek mi..
kabul edememeyi kabul edip, boyun büküp devam mı edeceğiz içsel gelgitlere..
mücadeleci bir yapıya sahip olanlar şanslılar galiba bu nokta da.. çünkü bazı insan bir müddet sonra duruyor.. mücadeleci yapının şansı durmadan devam edebilmesi..
o andan sonra da -durmayı seçtikten sonra- hayat birbirine yönelen ok işaretleri gibi, hep tekrarlardan ibaret...
çözüm yoksa yapılabilecek bir adım da yok..
tükeniş değil, başlangıç olması lâzım belki de..
...
hiçbirşey herşeydir.. Fried N.