Merhabalar,
Son konumda da bahsetmiştim belki hatırlayanlarınız vardır, yurtdışına taşınma ihtimalim vardı kendi şirketimin Hollanda şubesi ile görüşmelerim vardı. Olumlu döndüler, dün sabah kontratımı da yolladılar. Anlaşamadığımız bir iki konu vardı onları da halletmişler. Maaş da beklediğim gibi. Her şey iyi yani. Yıllardır, hayatımın bir döneminde bir süreliğine yurtdışında yaşamak istiyordum ben.
Fakat aldı beni korkular, kaygılar… Böyle tepki vereceğimi beklemiyordum. Babamı yalnız bırakacağımı düşünüp ağlıyorum (annem 2 sene önce vefat etti, kardeşim de erasmusa gidiyor ama o dönecek 8 ay sonra)
Dün elim ayağım zangır zangır gezdim tüm gün. Bugün de anksiyetik haller ve ağlamalar arasında gidip geliyorum. Yani sevinemedim anlamadım. “Oley be gidiyorum” diyemiyorum.
Sizce normal mi bu durumum?
Acaba içten içe istemiyor muyum?
