- Konu Sahibi cubukprenses
-
- #1
Merhaba sevgili kk hanımları, burada öyle konular okuyorum ki belki benimki hafif kalacak ama içime dert oldu sizlerle paylaşıp, yorumlarınızı duymak istedim.
Teyzemin çocuklarıyla beraber büyüdük, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi, kardeş bildik birbirimizi. Teyzemin oğlu bizden yaşça büyük olduğu için bize hep abilik yaptı. Derdimizi, sorunumuzu, mutluluğumuzu paylaştık.
Sonra teyzemin oğlu evlendi. Eşiyle başta nişanlıyken aramız çok iyiydi, sonra bir şey oldu ne olduğunu bilmediğim bir şey. Eşi bana soğuk ve uzak davranmaya başladı. Alışamamıştır, yeni evli insan hemen kaynaşamaz belki ondandır diye düşündüm. Bir gün beni yatılı misafir olarak çağırdılar. Giderken çok sevinerek gittim, ama o misafirlik bana eziyet oldu.. Kendimi fazlalık gibi hissettim, ben sohbet ederiz diye düşünürken elinden gazetesini düşürmedi, ben de boş boş duvarlara baktım. Sabah benimle tek kelime konuşmadı, yokmuşum gibi davrandı. Belki tartışmışlardır bir sorunları vardır, denk gelmişimdir diye düşündüm.
Gitmek için hazırlanıyordum, telefonumu bir yere koydum bulamıyorum dedi. Ben de çaldırayım sesinden buluruz dedim. O sırada teyzemin oğlu mutfakta biz salondaydık. Teyzemin oğlu mutfaktan bir numara seni arıyor diye geldi. Ben çaldırıyorum dedim, eşine dönüp "aa sahi sende çubukprenses'in numarası kayıtlı değildi" dedi. -ki daha önce kendisi almıştı numaramı, evlenmeden önce arada bir muhabbet ediyorduk- Teyzemin oğluna dönüp "her şeyi niye söylüyorsun" dedi.
Bir bayram günü dedemlere bayramlaşmaya gittik, herkes oradaydı. Ben de o sıralar üniversitede öğrenciydim, hep kot t-shirt giyiyorum. Bayram diye elbise giymiştim, ben bayramlaşmak için yanına gittiğimde ilk cümlesi "aaa kız olduğun nasıl aklına geldi hayret" oldu. Bozuldum ama bir şey diyemedim.
Sonra çok düşündüm acaba kıracak bir şey mi söyledim, farkında olmadan bir şey mi yaptım diye, yok bulamadım. Belki de ısınamadı, sevemedi beni diye düşündüm. En iyisi uzak olayım, sevmediği bir insana katlanmasın sırf eşinin kuzeni diye dedim. Ben uzaklaştıkça teyzemin oğlu ciddi anlamda gönül koymaya başladı, hayırsız çıkmışım, evlerinin kapısını çalmıyormuşum. Bir yere çağırıyorlarmış gitmiyormuşum. Bu muymuş bizim kardeşliğimiz. Dünya tatlısı bir oğulları var sadece doğum sonrasında gördüm. Gidemedim sevmeye, çünkü öyle iğreti öyle fazlalık gibi hissediyorum ki kendimi, soğuk soğuk bakınca bana.
Ama ben de ne yapacağımı bilemiyorum ki, huzurları benim yüzümden bozulmasın, tatsızlık olmasın istiyorum. Bir yandan da ciddi ciddi gönül koyulunca kendimi kötü hissediyorum.
Siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Sizce uzaklaşmakla doğru mu yapıyorum?
Teyzemin çocuklarıyla beraber büyüdük, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi, kardeş bildik birbirimizi. Teyzemin oğlu bizden yaşça büyük olduğu için bize hep abilik yaptı. Derdimizi, sorunumuzu, mutluluğumuzu paylaştık.
Sonra teyzemin oğlu evlendi. Eşiyle başta nişanlıyken aramız çok iyiydi, sonra bir şey oldu ne olduğunu bilmediğim bir şey. Eşi bana soğuk ve uzak davranmaya başladı. Alışamamıştır, yeni evli insan hemen kaynaşamaz belki ondandır diye düşündüm. Bir gün beni yatılı misafir olarak çağırdılar. Giderken çok sevinerek gittim, ama o misafirlik bana eziyet oldu.. Kendimi fazlalık gibi hissettim, ben sohbet ederiz diye düşünürken elinden gazetesini düşürmedi, ben de boş boş duvarlara baktım. Sabah benimle tek kelime konuşmadı, yokmuşum gibi davrandı. Belki tartışmışlardır bir sorunları vardır, denk gelmişimdir diye düşündüm.
Gitmek için hazırlanıyordum, telefonumu bir yere koydum bulamıyorum dedi. Ben de çaldırayım sesinden buluruz dedim. O sırada teyzemin oğlu mutfakta biz salondaydık. Teyzemin oğlu mutfaktan bir numara seni arıyor diye geldi. Ben çaldırıyorum dedim, eşine dönüp "aa sahi sende çubukprenses'in numarası kayıtlı değildi" dedi. -ki daha önce kendisi almıştı numaramı, evlenmeden önce arada bir muhabbet ediyorduk- Teyzemin oğluna dönüp "her şeyi niye söylüyorsun" dedi.
Bir bayram günü dedemlere bayramlaşmaya gittik, herkes oradaydı. Ben de o sıralar üniversitede öğrenciydim, hep kot t-shirt giyiyorum. Bayram diye elbise giymiştim, ben bayramlaşmak için yanına gittiğimde ilk cümlesi "aaa kız olduğun nasıl aklına geldi hayret" oldu. Bozuldum ama bir şey diyemedim.
Sonra çok düşündüm acaba kıracak bir şey mi söyledim, farkında olmadan bir şey mi yaptım diye, yok bulamadım. Belki de ısınamadı, sevemedi beni diye düşündüm. En iyisi uzak olayım, sevmediği bir insana katlanmasın sırf eşinin kuzeni diye dedim. Ben uzaklaştıkça teyzemin oğlu ciddi anlamda gönül koymaya başladı, hayırsız çıkmışım, evlerinin kapısını çalmıyormuşum. Bir yere çağırıyorlarmış gitmiyormuşum. Bu muymuş bizim kardeşliğimiz. Dünya tatlısı bir oğulları var sadece doğum sonrasında gördüm. Gidemedim sevmeye, çünkü öyle iğreti öyle fazlalık gibi hissediyorum ki kendimi, soğuk soğuk bakınca bana.
Ama ben de ne yapacağımı bilemiyorum ki, huzurları benim yüzümden bozulmasın, tatsızlık olmasın istiyorum. Bir yandan da ciddi ciddi gönül koyulunca kendimi kötü hissediyorum.
Siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız? Sizce uzaklaşmakla doğru mu yapıyorum?
Son düzenleme: