çok ağır 1 imtihan.
Bi işe yaramadıgını düşünüyor insan. Kadın olamadıgını, eşini baba olmaktan mahrum ettigini düşünüyor. çok acı. Daha yolun başındayım ama bu dert beni benden aldı. 1 senem doluyor.
Evet herşeyin hayırlısı. Evet Allah var gam yok. Evet işimiz Allaha kaldı.
Neden ?! diye sormaktan çekinirim.
İsyandan korkar, Rabbime sığınırım. Ama ben insanım, nefsime agır geliyo. Herşeyin vakti zamanı var biliyorum ama zoruma gidiyor işte.
Dünyanın sonu değil, benim gibi hatta daha beteri birsürü insan var bunuda biliyorum... Ama nezamanki adet zamanı gelse, 'şimdiye kadar olmadı da şimdi mi olcak' düşüncesi geliyor da umuduma ket vuruyorum. şükür. Birsürü hayal kurduktan sonra yıkılması çok feci çünkü.
Burayada şimdi içimi dökeyim dedim.Paylaşmadan olmuyo zira. Sabahtan beri oturdugum yerde ağlayıp düşünüyorum. mallaştım iyice.
Neyse kalkayımda, dünkü misafirlerden kalma pis dağınık evimi toplayayım. hiç bişey olmamış gibi devam edeyim hayatıma.
Allahım cümlemize akıl sağlığı sıhhati versin. amin.