- 8 Nisan 2017
- 57.254
- 306.001
- 698
- Konu Sahibi Minik Duduklu Tencere
- #1
Nasıl anlatsam nerden baslasam bilmiyorum ..dalga gececek ve kırıcı yorumlar yapacak olan lütfen yapmasin kafam gercekten çok bulanık ...
Hayatımda bana bir kez dahi olsun kötü davranan bir insana artik hayatimda tahammul edemiyorum ...
surekli eksilerini goruyorum ...ve bunu surekli ic sesimle tartışıyorum..
sanki sen mukemmel bir insanmisin seninde hatan kusurun var diyorum ...
ve bana unutamadigim kotulugu yapan insanlari asla ama asla affedemiyorum ...
kinim öfkem o insana karşı gecmiyor ...yani ben hırsımı ve kinimi yenemiyorum
yenemedigim icin o kisi bana iyilik yapsada guleryuzlu davranamiyorum ..
o kisi o zamandan itibaren bende bitmis oluyor ..
bazen ic sesime yine ic sesimle cvp veriyorum ...surekli tartısıyorum
artık kendini yen diye
bazen kinim merhametimin bile önüne geciyor ....
artik sabredemiyorum ...
bunlari anca arkadas ortami olursa yada ailecek oturursak cikariyorum kafamdan ...
yoksa yalniz kaldigimda bu dusuncelerleyim ...
yani bana ne oluyor diyorum bazen sen bu kadar ince fikirli dusunrn bir insan degildin diyorum
yada o insana karsi cikmayacak tartismalarin on hazirligini kuruyorum kafamda . şöyle derse böyle derim gibi gibi ....
şu son bir ayda o kadar cok yasadim ki şu yukarda anlattigim durumlari
bunu esime de actim ...dedim ben vazgecemiyorum huyumdan ...ben degismek istiyorum ama yapamiyorum bir yandan kinimi de seviyorum (unutmuyorum diye )
esimde manevi anlamda kendime yuklenmem gerektigini soyluyor bunun icin ...
yani hırsım sırf ezilmemek ve kendimi ezdirmemek icin surekli ...
cok uzun oldu ama anlatabildim mi bilmiyorum okuyanlara simdiden tesekkurler
bir ic döküs de varsayabilirsiniz
Hayatımda bana bir kez dahi olsun kötü davranan bir insana artik hayatimda tahammul edemiyorum ...
surekli eksilerini goruyorum ...ve bunu surekli ic sesimle tartışıyorum..
sanki sen mukemmel bir insanmisin seninde hatan kusurun var diyorum ...
ve bana unutamadigim kotulugu yapan insanlari asla ama asla affedemiyorum ...
kinim öfkem o insana karşı gecmiyor ...yani ben hırsımı ve kinimi yenemiyorum
yenemedigim icin o kisi bana iyilik yapsada guleryuzlu davranamiyorum ..
o kisi o zamandan itibaren bende bitmis oluyor ..
bazen ic sesime yine ic sesimle cvp veriyorum ...surekli tartısıyorum
artık kendini yen diye
bazen kinim merhametimin bile önüne geciyor ....
artik sabredemiyorum ...
bunlari anca arkadas ortami olursa yada ailecek oturursak cikariyorum kafamdan ...
yoksa yalniz kaldigimda bu dusuncelerleyim ...
yani bana ne oluyor diyorum bazen sen bu kadar ince fikirli dusunrn bir insan degildin diyorum
yada o insana karsi cikmayacak tartismalarin on hazirligini kuruyorum kafamda . şöyle derse böyle derim gibi gibi ....
şu son bir ayda o kadar cok yasadim ki şu yukarda anlattigim durumlari
bunu esime de actim ...dedim ben vazgecemiyorum huyumdan ...ben degismek istiyorum ama yapamiyorum bir yandan kinimi de seviyorum (unutmuyorum diye )
esimde manevi anlamda kendime yuklenmem gerektigini soyluyor bunun icin ...
yani hırsım sırf ezilmemek ve kendimi ezdirmemek icin surekli ...
cok uzun oldu ama anlatabildim mi bilmiyorum okuyanlara simdiden tesekkurler
bir ic döküs de varsayabilirsiniz
