Içim acıyır bunlar geçecek mi??? :(

amin amin aminn. çocugu kaybettiğimde çok zor atlatmıştım sanki doğup ölmüş gibi atlatamadım çok ağladım şimdi o bile hayırlıymış diyorum kaybetmesem şuan 7 aylık olacaktı ne hale gelirdim düşünemiyorum bile çok istemiştim ama kaybettim bu acıların 2 katını yaşayacaktım üzülüyorum bazen bak diyorum biraz sabır etsen ne güzel evliliğin 7 ay olacaktı niye bu kadar sabır edemedim diye kendimi suçluyorum ama olanlar aklıma geldikçe geri toparlanıyorum keşke böyle olmasaydı diyorum çünkü çok emek verdim çok.

ama hep tek taraflı emek olmaz ki canım karşındaki insanın da sana bir şeyler vermesi gerek
diğer türlü ömür mü geçer çok yıpranırsın herkes bir kere geliyor bu dünyaya insanlar birbirinin hayatını kolaylaştırmalı sırtına dert bindirmemeli...
bebeğini kaybetmek de tabiiki çok yaralayıcı ama allahtan işte napacaksın razı olmaktan başka
daha çok gençsin yine anne olursun inşallah....

inşallah çünkü çocuk için deli olmuştum daha doğurmadan herşeye onun için dikkat ederdim.... ya ben bi kavga yüzünnden banbam evine geldim sonra ailesiyle olan baştan beri olan sorunları söyledim bana sen ne çift karekterlisin önce bişi demiyordun dedi bende evliyken sustum o görsün istedim herşeyi dile gelmek istemedim ayrıldık ailesi 3,5 aydır bir telefon açmadı kandilde attığı mesaja cvp yok... kocama sen bunları görmüyomusun hiçmi emeğim yok ne hatam varda bi kere bile aramadılar diyorum ben arayın diyemem diyor.... ama ayrıldığımızda sakın aramayacaksın demişsin yaptıkları yanlış tepkş koy diyorum anlamıyor ailen benim şuan bizi toparla sonra onlarla iyi oluruz dıyorum mesafe koyamam diyor.

bide ben babamın evindeyim ya maddiyat kötü kendimi toplayınca gelip seni alcam diyordu. Anneside bu yaz nereye tatile gitsek demiş şoka girdim annen biz bu haldeyken öylemi diyor diyorum onlar öyle alışık diyor. Ya annen sana demesi gerekmezmi ben tek oturuyorum al kızı gelin babasının evinde bekleyeceğine burda olun beraber kendini toplayınca evinize çıkarsınız demiyomu diyorum onlar karışmıyor diyor onu bile kabul etcektim

ya işte aile başka kafada adam da ailesine karşı bu kadar pasif olunca böyle şeyler oluyor
ama evliliğin ilk aylarında yaşanmaması gereken şeyler bunlar
balık baştan kokar diye boşuna dememişler...

evet herkezde bunu diyor şimdi böyleyse sonra dahamı iyi olur diyorlar çocukta yok düzeltsende ailesini değiştiremezsin buda sizi hep huzursuz eder senin görüşmemenlede olmaz onun görüşmesine engel olamicaksın buda huzurunuzu kaçıracak diolar

e doğru aklın yolu bir
gerçekten ilerde çoluk çocuk olunca bide yaşın ilerlemiş olurdu senin için çok daha kötü olabilirdi
kimse hele yeni evlenmişken yuvasını bozmak istemez ama görünen köy de kılavuz istemez
senin durumun zaten belli olmuş ki şartları asla değiştiremeyeceksin
ya eşine olan sevginin hatrına bu huzursuzluklara katlanacaksın
yada sevgiyi de bir kenara bırakıp huzurlu bir hayat için mantıklı davranacaksın
ki ben herzaman söylerim yalnızca sevgi evliliği yürütmeye asla yetmez....
evlilik başka bişey sorumluluk lazım anlayış lazım saygı lazım lazım da lazım
bunlardan biri bile olmadığında o evin huzuru kaçıyor işte hep görüyoruz

tabiki sevmekle olsa ben kocamdan kopamazdım mantığımla haraket etmeye çalışıyorum dediğin gibi yol yakınken bitiyor acım taze zaman birşeyleri unutturmuyor biliyorum ama alıştırıyor pişman olmak asla istemiyorum haksızlık etmek onu yarı yolda bırakmak asla istemiyorum ben kendimi çok yargılarım vicdanım yüzüdn çok üzülüyorum duygusuz davranamıyorum.. ama olmayacak duaya amin diyemem bi mucize gerek bize o mucize olsa bile ailem asla istemiyor evliliğim boyunca annem babam özellikle hep buruk olacaklar mutlu olacağıma inanmıyorlar aannem evlilik bu sanıyorsun sen çünkü aile ne gerçek evlilik ne görmedin öyle değer verirler ki bunlara şaşarsın diyor sen hiç kendini gelinmiş gibi hissetmedin çünkü oğlunu ve kardeşini elinden kaçırmamak için sana nöker gibi davrnan kaynanla 2 çocuğunu kullanan görümcen vardı diyor..

sen hep hayatındaki olumsuzlukları düşünüyorsun,azcık kaldır kafanı bunları yaşayan ilk sen değilsin ve sonda sen olmayacaksın.. Ölümden gerisine çare var madem umursamıyorlar seni istemiyorlar sen hala neyin üzüntüsünü yaşıyorsun? tamam kolay değil bir yuva dağılıyor ama senin eşinin yaptıklarıda hafif şeyler değil..!!!!!
gururunu,onurunu düşün anne baba bulamazsın ama eş çok dolu ailenin kıymetini bil ve onları dinle kendinede güven...

Bende baba evine döndüm pazartesi günü.. Hic üzülme diyemicem, cünkü üzülünüyor, biliyorum.
Bizde 4 aylik evliyken bosaniyor gibi olduk, ama ben disimi sıkıp birseyleri düzeltme cabasina girdim - yalniz. Simdi 10 ay oldu, ve ondan ayrildim.
Deli gibi seviyorum, yüzüne bakmaya kiyamiyorum hala. Çikarken nişanliyken nasil seviyoduysam simdide o.. Ama o kadar acittiki icimi, onu sevdigimi aklima getirmiyorum bile.. Bende senin gibi pastalar börekler çeşit çeşit yemekler yapardim, evimizi tertemiz tutup, o eve geldiginde boynuna sarilip hosgeldin bitanemle karsilardim.. Inanirmisin, bunlari özlemiyorum bile, o kadar acidi canim.
Ayrilma kararim sürecinde bana "kararini buna göre ver, seni hep sevdim, seviyorum ve halada sevicem, sevmekten cokta özlicem" dedi, ve agladi..
Üzüldüm, ama aglamadim, sadece baktim ona, yinede kararimin artik bitmesi gerektigini acikladim. Dediği kadar sevseydi, gururunu ayak altina alip beni korurdu, ben onu öyle sevdimki 10 ayda 20 yil yaslandim, ve herseyine katlandim. Sevgi hersey degil.. Annem babam arkamda oldugu sürece bu sekilde ezilmeme izin veremezdim, banada hic evlenmemisim gibi davraniyolar cünkü esim onca ay icinde bir kere bile gelip el öpmedi.. Üzülme, sen bu kadar iyi olduktan sonra karsina kimler cikar, ayrica 26 cok degil. Ben yurtdisinda yasiyorum, ve burdaki kadinlar 30'una yaklasinca evleniyolar, hayatlarini yasiyolar..

Canım seni en iyi anlayanlardan biri de benim.2 yıllık evliliğim 7 ay önce bitti ve 14 şubatta da boşandık..Bende sadece sevginin yetmeyecegine inandığımdan ve önümü göremediğimden,değer görmediğimden ve saygısızlıklarından ayrıldım bende evliliğimin ilk aylarında bebeğimi kaybettim o günün keşkesi şimdinin "iyikisi "oldu mevlam herşeyin hayırlısını verirmiş diyorum..Çok pişman oldum sonra hani köpek gibi derler ya öyle..seviyordum çünkü..ama o kadar yaraladı ki beni sevmediği istemediğini söyledi gurursuz oldum yüzsüz oldum daha neler neler..Seven insan yapmazdı bunları..ve bende çok güçlü bir şekilde gidip boşanarak verdim cevabımı..ertesi gün mesaj attı nasıl olduğumu soruyo arkadaş kalmak istedi benimle tabiki saçmaladı ve cevabını da aldı koca olamayan adamdan arkadaş mı olurmuş!!..7 ay boyunca hergün ağladım..Hala içim yanıyo her sabah uyandığımda ilk aklıma gelen o oluyo..Ama bitirmem gerekiyor bitmeli..Bana bu kadar acı çektiren bir adamdan ne bekleyebilirim ki artık.O gününü gün ediyo ben burda acı çekiyorum yok öyle bir dünya..Ayağa kalktım,toparlandım..boşandıktan 10 gün sonra işe başladım.İnan dolup dolup tuvalete gidip ağladığım o kadar zaman oldu ki şirkette ama hiç kimseye hissettirmedim acımı içimde yaşadım hala içimde yaşıyorum..ve birgün biteceğine inanıyorum sende inan ve güçlü ol sakın ama sakın arama..Özlediğinde ona sığınma egosunu yükseltme benim gibi onu bulunmaz hint kumaşı zannettirme..Seviyorsa zaten mahkemeye çıkıpta ayrılmak istediğini söyleyemez..

çok teşekkür ederim paylaşımlarınız için tabiki ben ilk değilim son da olmayacağım neler çekenler var şükür etmeyi asla bırakmam... ölüm acısı bile unutlmuyor ama alışılıyor zamanla sizlere öyle minnetarım ki bunu ancak dularımla karşılayabilirim. en son konuştuğumzda mahkeme açtığımı söylemiştim asla gelmem hakimin karşısında ben boşanmak istemiyorum demem dedi biz nasıl bu hale geldik biz bunları en son yaşayacak kişiydik dedi ama toparlayamıyor... ailemi bi tarafa bırak diyor nasıl bırakabilirim sonuçta barışsam tekrar adanaya gidicem orda kimsem yok hastalığı var doğumu var kendi görüşecek bunlar sorun olucak ister istemez çünkü ailesi öyle evliliğim boyunca bir pazar akşam yemek hazırladım ekmek almaya gidecekti arka sokakta oturan annesinden birşey almasını söyledim uğrayıp gitmiş almış ordan 2 gün önce gördüğü yeğenlerini özlediği için bi arka sokakta oturan bacısına gitmiş oda kahve falan yapmış 2 saat yok moralim bozuldu evde ilk kez tek kaldık bunlar barışınca daha şiddetli olacak çünkü bu kez ben görüşmicem.... eşimde tamam onlar ailem ama şuan yuvamız önemli deyip onların bana karşı yaptığı sorumsuzlığa tepki verip bana sahip çıkmıyor bekle kendimi toparlim gelip alcam dior...
Mahkemeye gelmez boşanmak uzun sürsün istemiyorum ondan kurtulmak değil niyetim seviyorum ama arada kalmak zor bitmişse bitsin acısınıda sonuna kadar yaşarım ama bilirimki bitti