- 7 Kasım 2014
- 659
- 400
- 33
- Konu Sahibi Unfortunate
- #1
Boşanma davasını açtım ve doğum yapmama 2 hafta falan kaldı. Evlilikte iyi niyetim hep suistimal edildi, güzel bir ilişki yaşadım diyemiyorum olması gereken buydu o yüzden boşanmak mantıklı. Mantıklı olmasına mantıklı ama rüyalarım, hayallerim, keşkelerim beni mahvediyor. 3 kere rüya gördüm görürken çok güzeldi huzurluydum uyanınca içimi delip de geçti.. Birisinde bebeğim doğmuş eşimle yan yana yataktaydı bebek etrafa gülücük saçıyordu eşim uyuyordu ben de onlara huzurla bakıp eğilip bebeği öptüm ve külkedisi uyandı.
Diğer ikisinde de eşimle mutluyduk hele dün
ilk günlerimizde ki gibi göz gözeydik mutluyduk bir ara kolum acıdı ve eşim koluma masaj yaptı çok çok basit aslında ama şefkate o kadar ihtiyacım var ki o masaj bana dünyaları verdi, rüya beni o kadar mutlu etti ki uyandığımda yutkunamadım...
Ailem, akrabalarım, arkadaşlarım hepsi arkamda destekçim hiç yalnız kalmıyorum çok şükür ama işte herkesin yeri farklı.. Geçen doktora gittim bebeğine aşı vurdurmaya gelen çiftler.. Çok özendim ne yalan söyleyeyim... Şimdi baba evindeyim, bebeğimle odam var, maddi olarak da çok şükür ihtiyaçlarımı alabiliyorum. Ama sığıntı gibi hissediyorum sanki bir şey olacak ve valizlere eşyalarımızı koyup toplanıp gideceğiz...
Kimseyle konuşamıyorum, içim acıyor ve çoğu zaman hatıralarım, hayallerim yüzünden yutkunamıyorum.. Sevenlerim,ailem üzülmesin diye güçlü taklidi yapıyorum. Bazen diyorum keşke ben de feryat figan ağlayanlardan olsaydım...
Neden böyle oldu? Kötüyle kötü olsam ben de fenalıklarına fenalık yaparak karşılık versem benimle uğraşmayı bırakırlar mıydı ? Yoksa yine mi böyle keşkelerim olurdu ? O kadar fedakarlığımın hiç mi hatırı yoktu? Eşim denen şahsiyet sonradan pişmanlık duyduğunu belirten şeyler söylemişti ama samimi miydi bilmiyorum, sanmıyorum da çünkü nafaka, tazminat konusu açıldığında zora girdiği zaman konuştu. Beddua etmiyorum ama aldıkları ah'lar onları mutlu edecek mi ?
Geçer mi bu günler? Ne yapmalı ? İlerde şuna da kendini hazırla dediğiniz, yaşadığınız şeyler var mı? Kendimi tam anlatamıyorum ama sanırım sihirli bir değnek bekliyorum.. Bana bir yol gösterin...
Diğer ikisinde de eşimle mutluyduk hele dün
ilk günlerimizde ki gibi göz gözeydik mutluyduk bir ara kolum acıdı ve eşim koluma masaj yaptı çok çok basit aslında ama şefkate o kadar ihtiyacım var ki o masaj bana dünyaları verdi, rüya beni o kadar mutlu etti ki uyandığımda yutkunamadım... Ailem, akrabalarım, arkadaşlarım hepsi arkamda destekçim hiç yalnız kalmıyorum çok şükür ama işte herkesin yeri farklı.. Geçen doktora gittim bebeğine aşı vurdurmaya gelen çiftler.. Çok özendim ne yalan söyleyeyim... Şimdi baba evindeyim, bebeğimle odam var, maddi olarak da çok şükür ihtiyaçlarımı alabiliyorum. Ama sığıntı gibi hissediyorum sanki bir şey olacak ve valizlere eşyalarımızı koyup toplanıp gideceğiz...
Kimseyle konuşamıyorum, içim acıyor ve çoğu zaman hatıralarım, hayallerim yüzünden yutkunamıyorum.. Sevenlerim,ailem üzülmesin diye güçlü taklidi yapıyorum. Bazen diyorum keşke ben de feryat figan ağlayanlardan olsaydım...
Neden böyle oldu? Kötüyle kötü olsam ben de fenalıklarına fenalık yaparak karşılık versem benimle uğraşmayı bırakırlar mıydı ? Yoksa yine mi böyle keşkelerim olurdu ? O kadar fedakarlığımın hiç mi hatırı yoktu? Eşim denen şahsiyet sonradan pişmanlık duyduğunu belirten şeyler söylemişti ama samimi miydi bilmiyorum, sanmıyorum da çünkü nafaka, tazminat konusu açıldığında zora girdiği zaman konuştu. Beddua etmiyorum ama aldıkları ah'lar onları mutlu edecek mi ?
Geçer mi bu günler? Ne yapmalı ? İlerde şuna da kendini hazırla dediğiniz, yaşadığınız şeyler var mı? Kendimi tam anlatamıyorum ama sanırım sihirli bir değnek bekliyorum.. Bana bir yol gösterin...
