Uzun süredir devam eden bir ilişkimde sevgilim eskisi gibi olmadığımı söylüyor.Çok yıprandım bu ilişkide.Hep bir çaba içerisin oldum özellikle son zamanlarda bu çabayı daha fazla sarfediyorum.Yalnız hissediyorum kendimi sanki kimse bana destek olmuyor gibi.Gerçi olmuyor da.Tek başıma savaşıyorum hep bir savaş içerisindeyim ilişkilerimde.Dertleri içime ata ata artık ilk fırsatta tükürür gibi onca zamanın birikmiş dertlerini atıyorum içimden.Haliyle karşımdakini kırıyorum.Eskiden hoşgördüğüm şeyleri hoşgöremiyorum.Yorgun hissediyorum.Hiçbir şey yapasım gelmiyor artık kaşrı taraf yapsın istiyorum.Aslında iki tarafta çok çabalıyor.Ne yapacağımı bilemedim.Eskiden daha mutluydum.Bende eskisi gibi olmak istiyorum.Öyle bir değişmişimki eski yazışmalarımı görünce şaşırıyorum bunları ben mi yazmışım diye.Ne yapacağımı şaşırdım.Bu halimdende memnun değilim çünkü içimde bir huzursuzluk her şeye duyulan nefret ve öfke var.Bununla birlikte aşk ve bu aşkın getirdiği acı.Ben mi abartıyorum yoksa?Ama bu ruh halinden bir an önce çıkıp eskisi gibi mutlu iyimser ve sevgi dolu olmak istiyorum.İçimdeki nefreti öfkeyi kusmak istiyorum artık.