ne tesadüf, çok benzer bir durumu biz de yaşadık ama o zaman henüz evli değildik. netice olarak benim dürtülerim, psikopatlığım, paranoyaklığım beni yanıltmadı. o kadına beni inkar ediyordu, bana ise onu. e-postadan, cep telefonundan yaptıkları tüm yazışma ve görüşmelerden haberim vardı oysa... niyetim ikisini de rezil etmek ve bu ilişkiyi o şekilde bitirmekti ama kadının değil benim eşek herifin suçlu olduğuna kanaat getirmiştim. bu yüzden kadından nefret ediyor olmama rağmen acısını bnmkinden çıkardım.
artık o günler çoook geride kaldı, biz evliyiz ve mutluyuz çok şükür ama unutamadım, unutamıyorum, o kadın hâlâ aklımda...
sana gelince ortada bişey yokken, bnm gibi geç kalmadan, ya da başka bir deyişle atı alan üsküdarı geçmeden fark etmişsin durumu. çok şanslısın. sadece durumu fark ettiğin için değil, aynı zamanda eşin o kadını reddederek güven tazelediği için.
insanız elbet, içeri bir kurt düşünce kemirir de kemirir, ama hiiiç bi şüphe uyandıracak hareketi yokken eşine yüklenip ilişkini yıpratma derim.