Herkese hayırlı bayramlar.Konuya direk başlamak istiyorum.Dunyadaki ülkeler birbirine yaklaştı,uzaklar yakın oldu çabuk gidip geliyoruz,teknoloji çok ilerledi diyoruz.Tamam iletisim aletleri arttı ama iletişim çok çok azaldı.Benim bı kuzenim var kendisi başka bı şehirde yaşıyoruz.Ve benim tek kız kuzenim.Biraz bunalıma meyillidir.Her gün mesaj atarız birbirimize aşağı yukarı.Çunku birbirimize karşı bı zaafimiz var.Yani ben öyle düşünüyordum taa ki bugüne kadar.Ne zaman onun bı derdi olsa bana yazar.Ara der ararım sorarım saatlerce bana dert anlatır.Evlenmek istediginden filan bahseder.Ben de onu ararım derdim olunca.Ama son zamanlarda farkediyorum bana hep kısa cevaplar yazıyor.Derdimi anlatsam bazen görüyor ama cevap vermiyor.Bazen takma kafana yazıp geçiyor.Ben onun bı derdi olduğunda uzun uzun yazıp onunla konuşuyorum çözüm bulmaya çalışıyorum.Bu sadece kuzenimle değil herkesle böyle herkes bana derdini anlatır.Ama hiç kimse beni dinlemez.Mesrla kayınvalidem tek derdimi sen dinliyosun der anlatır bana.Sabirla dinlerim.Ama en çok bana o sıkıntı yaratır.Surekli arkamdan iş çevirir.Konuyu kayinvalidem için açmadım.Ama herkesin derdini dinleyip çözüm bulmaya çalışıyorum kimse benim derdimi dinlemiyor anca boşver diyip geçiyorlar ya da benim arkamdan iş çevirip bana yeni dertler veriyorlar.Sadece içimi dökmek istedim yalnız hissettim de bı an.