• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İçimizde kalanlar

bilmemki..belki kalmayan olmuştur..öylesine canım sıkıldı kızımın bugün okulda merasimi var izin alamadım.. yani ne anne olabiliyorum ne ev kadını ne iş kadını evde dursan bi dert işe gelsen bi dert öyle çokki içimde kalan..

İçinde birşeyler kalmayan yoktur.
Zaten içimizde kalan birşeyler olmasa, her zaman her şey istediğimiz gibi olsa garip olmaz mıydı?
Her istediğimiz olsa bile biz yine bir şeyler bulurduk elde edemeyeceğimiz, dertleneceğimiz.
Sanırım insanın doğasında var mutsuz olmak.
 
Son düzenleme:
ilk adım benden olsun :D

en çok içimde kalan eğitimim konusu oldu benim

lisedeyken üniversite sınavlarına hazırlanıyordum,
bizim zamanımızda böyle internet felan yoktu ki
evde bilgisayar zaten yok,bize rehberlik yapan kimse yok
hangi üniversite hangi bölüm daha iyi olur bilmiyorum
bizim gençliğimizde babamızdan izin almadan arkadaşla tlf da bile konuşamazdık ki:18:
neyse üniversite sınavına hazırlanıyorum
amacım hep bir üniversitede öğretim görevlisi olmaktı
ama eğitimde maddi imkanlarda önemli
babamın bir maaşı var neye yetiştirsin evde kardeşlerim felan vs
birde öğretim görevlisi olmak uzun yoldu
bir sürü akademik eğitimler almalıydım

bende evdeki maddi olanakları bildiğim için
bana en kısa yoldan iyi bir iş bulacağım bir bölüm lazımdı
ve aklımda ilk uyanan bölüm turizm oldu
en azından tatillerde antalyada otelde acentada çalışır harçlığımı çıkarırım dedim
öylede oldu,hem çalıştım hem okudum

neyse üni. bitti
bir turizm acentasında işe başladım,kadrolu,fena değil
gel zaman git zaman bir baktımki şirkette 4 yılım bitmiş
ve evlendim...:6:
bir 3 yılda öyle bitti
bir de çocuk :emir_bebek:
işime devam ediyorum hala
mutluyum ama içimde uhde kaldı diyebilirim

şimdi açıköğretim iktisat devam ediyorum
yüksek lisansa hazırlanıyorum
ve hala içimde bir umudum var umarım hayallerimi gerçekleştirir
bir üniversitede öğretim görevlisi olurum

yaa böyle işte
 
Son düzenleme:
17 Ağustos 1999 yılında deprem gecesi görmüştüm ilk kez onu. O sarsıntıyla dışarıya çıkmıştık aşağıya nasıl indim bilmiyorum birde baktım tam karşımda duruyor aynı binada oturuyormuşuz. Daha sonradan farkettim adını duyduğum yüzünü görmediğimmiş meğer. Sonra asansörde karşılaştık kapı açıldığında arkam dönük birden karşımda görünce saçma ama korkmuştum. Tipsiz değildi yani tam aksine öyle yakışıklıydı ki. Nasıl oldu bilmem ama yazdan kalma günlerin sonunda aşık olduk birbirimize. Öyle hızlı yaşıyorduk ki zamanı. Aynı binada yan yana evlerimizin duvarlarında nefesin duyar gibi olunca kalbim deli gibi atıyordu. Onu her an öyle çok özlüyordum kiii. Sonra babamın duymasıyla aniden bitti. Ben kendimi nasıl savunabilirdim ki baba ne derse o olur bizde. Biz böyle görmüştük böyle büyümüştük. Nefesini sesini duyduğum duvarlar artık canımı yakıyordu. Köşe kapmaca oynuyorduk birbirimizle karşılaşmaya konuşmaya cesaretimiz yoktu. İlk aşkımdı böyle zamansız amansız bitti....... İçimde uktesini bırakarak....

Benim tek keşkem keşke arasaydım bi yerde buluşup konuşsaydık, keşke böyle korkup tırsıp vazgeçmeseydik....

Şimdi o da evlendi bende Allah yuvasında mesut etsin....
 
ilk adım benden olsun :D

en çok içimde kalan eğitimim konusu oldu benim

lisedeyken üniversite sınavlarına hazırlanıyordum,
bizim zamanımızda böyle internet felan yoktu ki
evde bilgisayar zaten yok,bize rehberlik yapan kimse yok
hangi üniversite hangi bölüm daha iyi olur bilmiyorum
bizim gençliğimizde babamızdan izin almadan arkadaşla tlf da bile konuşamazdık ki:18:
neyse üniversite sınavına hazırlanıyorum
amacım hep bir üniversitede öğretim görevlisi olmaktı
ama eğitimde maddi imkanlarda önemli
babamın bir maaşı var neye yetiştirsin evde kardeşlerim felan vs
birde öğretim görevlisi olmak uzun yoldu
bir sürü akademik eğitimler almalıydım

bende evdeki maddi olanakları bildiğim için
bana en kısa yoldan iyi bir iş bulacağım bir bölüm lazımdı
ve aklımda ilk uyanan bölüm turizm oldu
en azından tatillerde antalyada otelde acentada çalışır harçlığımı çıkarırım dedim
öylede oldu,hem çalıştım hem okudum

neyse üni. bitti
bir turizm acentasında işe başladım,kadrolu,fena değil
gel zaman git zaman bir baktımki şirkette 4 yılım bitmiş
ve evlendim...:6:
bir 3 yılda öyle bitti
bir de çocuk :emir_bebek:
işime devam ediyorum hala
mutluyum ama içimde uhde kaldı diyebilirim

şimdi açıköğretim iktisat devam ediyorum
yüksek lisansa hazırlanıyorum
ve hala içimde bir umudum var umarım hayallerimi gerçekleştirir
bir üniversitede öğretim görevlisi olurum

yaa böyle işte

aynen valla :59:çocuk oldum babam sağolsun kız çocuğusun diye göz açtırmadı liseyi zorla bitirebildim çok şükür şimdi iyi bir işim var ama 23 yasından sonra bi sürü kursa gitmek zorunda kaldım
evlendim..ama hiç bişey anlamadım anladığım tek şey adam adam olmayınca kadın kadınlığını bilmiyor:20:
bebeğim oldu evde oturup kızıma bakamadım önemli günlerinde yanında olamadım çocuk diyorki bi gün okuldan gelsem annem evde yemek kokuları içinde sofra hazır olsa :5:
sanırım hiç bişeyi zamanında yaşamadım hep içimde kaldı
 
bacim ben komplekslerimi yazmak istiyorum yani konu acmak istiyorum ama sanki burada hic öyle bir derdi yok kadinlarin saniyorum,yani ben öyle düsünüyorum,sanki tek kendiyle memnun olmayan benim.
 
17 Ağustos 1999 yılında deprem gecesi görmüştüm ilk kez onu. O sarsıntıyla dışarıya çıkmıştık aşağıya nasıl indim bilmiyorum birde baktım tam karşımda duruyor aynı binada oturuyormuşuz. Daha sonradan farkettim adını duyduğum yüzünü görmediğimmiş meğer. Sonra asansörde karşılaştık kapı açıldığında arkam dönük birden karşımda görünce saçma ama korkmuştum. Tipsiz değildi yani tam aksine öyle yakışıklıydı ki. Nasıl oldu bilmem ama yazdan kalma günlerin sonunda aşık olduk birbirimize. Öyle hızlı yaşıyorduk ki zamanı. Aynı binada yan yana evlerimizin duvarlarında nefesin duyar gibi olunca kalbim deli gibi atıyordu. Onu her an öyle çok özlüyordum kiii. Sonra babamın duymasıyla aniden bitti. Ben kendimi nasıl savunabilirdim ki baba ne derse o olur bizde. Biz böyle görmüştük böyle büyümüştük. Nefesini sesini duyduğum duvarlar artık canımı yakıyordu. Köşe kapmaca oynuyorduk birbirimizle karşılaşmaya konuşmaya cesaretimiz yoktu. İlk aşkımdı böyle zamansız amansız bitti....... İçimde uktesini bırakarak....

belkide hayırlısı böyleymiş canım ya bilemezsinki ..:38:şimdi mutluysan problem yok
 
bacim ben komplekslerimi yazmak istiyorum yani konu acmak istiyorum ama sanki burada hic öyle bir derdi yok kadinlarin saniyorum,yani ben öyle düsünüyorum,sanki tek kendiyle memnun olmayan benim.
yaz rahatla arkadasım içine atma.. sen öyle sanıyorsun kadınların çoğu çok güzel olsada gene kusur bulur kendine doğamızda var :9:
 
belkide hayırlısı böyleymiş canım ya bilemezsinki ..:38:şimdi mutluysan problem yok [/QUOTE]


Allah'a şükürler olsun kii şimdi eşimle mutluyum, huzurluyum. Nasipp...
 
ilk adım benden olsun :D

en çok içimde kalan eğitimim konusu oldu benim

lisedeyken üniversite sınavlarına hazırlanıyordum,
bizim zamanımızda böyle internet felan yoktu ki
evde bilgisayar zaten yok,bize rehberlik yapan kimse yok
hangi üniversite hangi bölüm daha iyi olur bilmiyorum
bizim gençliğimizde babamızdan izin almadan arkadaşla tlf da bile konuşamazdık ki:18:
neyse üniversite sınavına hazırlanıyorum
amacım hep bir üniversitede öğretim görevlisi olmaktı
ama eğitimde maddi imkanlarda önemli
babamın bir maaşı var neye yetiştirsin evde kardeşlerim felan vs
birde öğretim görevlisi olmak uzun yoldu
bir sürü akademik eğitimler almalıydım

bende evdeki maddi olanakları bildiğim için
bana en kısa yoldan iyi bir iş bulacağım bir bölüm lazımdı
ve aklımda ilk uyanan bölüm turizm oldu
en azından tatillerde antalyada otelde acentada çalışır harçlığımı çıkarırım dedim
öylede oldu,hem çalıştım hem okudum

neyse üni. bitti
bir turizm acentasında işe başladım,kadrolu,fena değil
gel zaman git zaman bir baktımki şirkette 4 yılım bitmiş
ve evlendim...:6:
bir 3 yılda öyle bitti
bir de çocuk :emir_bebek:
işime devam ediyorum hala
mutluyum ama içimde uhde kaldı diyebilirim

şimdi açıköğretim iktisat devam ediyorum
yüksek lisansa hazırlanıyorum
ve hala içimde bir umudum var umarım hayallerimi gerçekleştirir
bir üniversitede öğretim görevlisi olurum

yaa böyle işte

Valla canım içini biraz olsun rahatlatacaksa söyliyim öğretim görevlisi olmak sandığın kadar iyi bir şey değil. Modern kölelik de denilebilir.

İşte insan uzaktan bakınca bazı şeyler gözüne güzel geliyor, özeniyor.
Aslında elimizde olanın kıymetini bilmek en iyisi.
 
Valla canım içini biraz olsun rahatlatacaksa söyliyim öğretim görevlisi olmak sandığın kadar iyi bir şey değil. Modern kölelik de denilebilir.

İşte insan uzaktan bakınca bazı şeyler gözüne güzel geliyor, özeniyor.
Aslında elimizde olanın kıymetini bilmek en iyisi.

saol canım bilgin için elbette öyledir de
hangi iş kolayki günümüzde hepsine dışardan gıptayla bakılıyor
ama işin iç yüzü farklı tabiki
şimdiki işimde iyi rahat allah var herkes dışardan baktığında
vallahi süper bir işiniz var diyor ama iç yüzünü gel bana sor

mutlaka şükretmeliyiz bugünümüze
öyle yapıyorum zaten
ama hani insan çocukken hayal kurar ya büyünce ne olacam diye
bende de öyle bir hayal vardı ne bileyim öyle de kaldı içimde
 
Back
X