Korkularımızı nede güzel besler, büyütürüz hiç farkında olmadan. Neden bunun için harcadığımız çabayı umutlarımızı yeşertmek için kullanmayı tercih etmeyiz bilmiyorum. Etrafıma baktığımda solgun, mutsuz, isteksiz ve dertli yüzler görüyorum. İyibirşeyler de olmalı hayatında bir düşün dediğimde, küçümseyen bakışlar ve o ahhh ah çekmelerle karşılaşıyorum. Sen benim çektiklerimi bir bilseydin yada tuzun kuru senin tabii ler veyahut polyanna olmak istemiyorumlar. Oysaki keşke herkes başarabilse polyanna olmayı, tatlı limon hastalığına yakalanabilse herkes. İyi düşünmekten korkmak! Böyle bir korku geliştiriyor insanlar sanki. Acıya daha meğilliler mutlu olmak varken. Yaradana sonsuz şükürler olsunki, sağlıklıyım-mutluyum-sevdiklerimle beraberim. Ve en müthişi korkularımı terk ettim birer birer. Dilerim korkularınızla vedalaşma cesaretine sahip olur, yaşamınızı istediğiniz yönde şekillendirirsiniz.