üzülmek ya da içinde kalmak şeklinde değil de,
bazen ben de her şeyin aileler tarafından yapıldığı, evlerinin bile aileler tarafından alındığı , gelinle damatın belki sadece takılarını satıp sıfır araba aldıkları evliliklere imreniyorum.
hani hayata 1-0 başlamak gibi.
ben evlendiğimde hem borcum vardı, hem kiradaydım, hem de araba falan hayal gibi bir şeydi.
şimdi hepsi var şükür, hepsinde eşim ve benim emeğim olduğu için hem değeri daha fazla, hem de az.
nasıl diyeyim, evi satacak olsam kimseye açıklama yapmam satar giderim, ama aileler alsa ona danış bunun gönlünü yap falan, hani başlangıç kolay olsa da ileride sıkıntı çıkabilir o tarz evliliklerde de.