Aynen oyle...insanlara suanda daha istemiyoruz demekten yoruldum bende...insanlar senin durumunu anlamazki? o kadarki insanlar benim cocugum olmuyor zannediyor ama oyle bilsinler napiyim yani...ben kendi derdime dusmusum baskasina hesap veremem. ama dedigin gibi hic dusunmuyorlar bizim duygularimizi.
benim esim cocugun egitiminden dolayi cok korkuyor hayirsiz bir evlat olmasindan korkuyor. biz yurtdisinda yasiyoruz ve burdaki gencler cok farkli yetisiyor, gerci turkiyemizde bazi seylerden geri kalmiyor artik ama yinede burasi bi adim ileride...tabi bunlara maddiyatda eklenince esim cikmaza girdi. birde onun kucukken yani ailesiyle yasadigi zor sartlar ( benim esim yabanci musluman ama

) onun orda yasam cok zordu tabi, butun bunlar gozun cok korkuttu. tabi bunda benim bir sucum yok ve tam aksine benimde annelik duygularim o kadar yogun ki ( bu arada ismim duygu cok da duygusalimdir)....bu yuzden cok sorun yasadim yani ikna edebilmek icin en sonunda pes ettim ama tabi ben ayrilmayi dusundum ama soylemesi kolay yapmasi zor olan bisey cunku esimle baska bi sorunumuz yok cok sukur ( simdilik)...
ama buda benim hakkim dedim, oda bana dedi hic bu kadar cikmaza girmemistim...en sonunda kendi haline biraktim bende kendi koseme cekilip dusuncem dedim hani nasil daha mutlu olurum ne daha agir basiyor diye...
ben oyle birakmisken hic beklemedigim bi anda donus yasadi. Rabbim cok BUYUKSUN dedim. cunku hic beklemiyordum boyle karar degistirmesini...
o yuzden dort gozle bekliyorum. bende bi sorun yok ama esimi bilmiyorum cunku daha cok yeniyiz ve acikcasi pek anlamamda...esinin hastaligi ne oluyor? yani sorun esindemi? cok ozelse cevap vermeyebilirsin canim...