mrb arkadaşlar,direk olaya damlıyorum:ben üniv.de okurken oldu bu başlangıcımız.arkadşlarımdan biri bu çocuktan hoslanıyormuş bizde merak ettik,çocuğun doğumgunune çağrıldık,merağımızdan gittik.kimmiş dedik bu çocuk bizim kızı bu kadar etkilemiş falan.neyse o gece başladı hersey..meğer çocuk bana aşıkmış,okulda bikaç defa görmüş ama hangi fak hangi bölüm olduğumu bilememiş rastgele dogumgününde tanıştık.bense o güne kadar hiç görmedim.tabi benim aklımdan bile geçmiyo onunla bi ilişki yaşamak.gel zaman git zaman bu bana açıldı,arkadaşın da ona ilgisini anlamış ve beni sevdiğini söylemiş.kız doğal olarak benimle bir daha konuşmadı.bu olaylardan tam 1 sene sonra ısrarlı olan çocuğa dayanamadım ve kabul ettim.ilişkimiz başlamış oldu ama mart 29 du,haziran da ise mezun oluyorduk.yaklaşık 3-4 ay beraber vakit geçirdik,sonra o memleketine ben memleketime,uzaklıklar ise aramzıı açtıkça açtı,eylül de ise bu ilişkiyi bitiirdim.aklım,kalbim,fikrim hala onda,ona bu kadar bağlandığımı,sevdiğimi farkedemedim.o da iitiraz etmedi ve ayrıldık.1.5 yıl oldu ayrıyız.hala onu unutmadım,hala seviyorum,ona söyledim o da bende seni seviyorum ama biz anlaşamıyoruz,yürütemiyoruz dedi(haklıydı da ayrılma sebeplerimizden ilki ve en aşılmazı- bize göre -onun ailesi çok muhafazakarken benimki normaldi..ona göre denize girmemeliyim,kuzenimle tokalaşmamalıyım hatta kapanmalıyım,been çok dinden kopuk bi insan değilim hatta Allah kabul ederse beş vakit namazımdayım ama onun ve ailesi kadar da muhafazakar değilim..en büyük sorunumuz bu)sizce onu beklemeye devam mı etmeliyim yoksa umudu kesmeli miyim?