- 22 Eylül 2013
- 643
- 913
- 303
Tabiki oyle. Kesinlikle katiliyorum. Devir degisti, sartlar degisti. Maddi anlamda ihtiyac ve ilgilerine yetebilecek ve manevi anlamda tum sevgini ve ilgini verebileceksen cocuk sahibi olmali.
Dunyanin en guzel ama en zor meslegi ebeveynlik..
Ben çok mutlu bir çocukluk geçirdim kardeşim de var bu arada :)
Onunla da çok güzel oynadık, çok verimli yıllar geçirdik.
Tüm bunlara rağmen çocuk konusunda cesaretim sıfır. Üstelik eşim de 40'ına doğru gidiyor.
Mesleğimiz gereği işimiz belli saatlerde çalışıp bitirip eve gelmekle bitmiyor.
Evde ikimiz de laptopa yapışıyoruz, çünkü gün asla yetmiyor.
Ben iki kişiyken mesela akşam yemeğimizi geçiştirebiliyorum.
Ama çocuğum olsa bunu yapamam. Bu ufak bir örnek. Çocuğum mutlu olmadıkça ben mutsuz olacağım, ben evde çalışmak veya kendime zaman ayırmak istedikçe o ilgi isteyecek bunu ona veremediğim için üzüleceğim, eh çocuğa ilgi göstersem işlerim yarım kalacak ya da kendime ayırmaktan delicesine mutluluk duyduğum zamanlarım baltalanacak yine darlanacağım, darlanacağım. Bilemiyorum. Anne olmak için fazla bencilim sanırım.
Rahmetli annem çocuklarına deli divane olan her fedakarlığı yapan bir kadındı.
Ben fedakarlık yaparak mutlu olamıyorum. Ben önce kendimi mutlu ederek mutlu oluyorum sanırım fark bu...