- 9 Kasım 2016
- 171
- 351
- 33
- 30
Herkese iyi pazarlar KK'nin güzel kadinlari.
Evet sorunum tam olarak bu.Şöyleki kişilerle birebir olan sorunlarimi çözmede sorunum yok.Oturup konusup halledebiliyorum,dinleyebiliyorum,tepki gösterebiliyorum.Ama olaylara karşı öyle değilim.Bir olay olmuş mesela benimle birlikte çoğu kişi etkilenmiş, elimde olan birsey değil, canım sıkılmış diyelim,hayati kendime zehir ediyorum resmen.Yüzümden düşen bin parça,kimseyle konusmuyorum vs.Ve bu durum çevremdeki insanlara da yansiyor ister istemez.Canimin neye sıkıldığını bilselerde öyle bir haleti ruhiyeye bürünüyorum ki çevremdekiler 'acaba bize mi bozuk,biz mi birsey yaptik' diye düşünüyorlar.Bu tavrim ailemi de üzüyor mesela.Çünkü onlarla da konusmuyorum.Resmen kendimi herseyden soyutluyorum.Aslinda o an için büyük görünen ama 10 gün sonra unuttuğum şeyler sorunlar.Değmez yani.Gel gör ki değiştiremiyorum bu pis huyumu.Berbat birsey ya.Halbuki sorun lar hayatimizda hep olur olacak ama kendi kendini mutsuz etmede,demoralize etmede,umutsuz etmede üstüme tanimiyorum resmen.Şu an bile aile bireylerimi bu şey rahatsiz ediyorsa -ki ben de çok rahatsizim bu daha önemli- ne bilim ilerde kendi ailem olduğunda bu daha da sorun olur gibi.
Özetle bu yani.Huy değişir mi arkadaşlar.Nasil törpülerim ben bunu.Keyif almam gereken zamanlari bile zehir edebiliyorum kendime bazen bu huyum yüzünden.Her türlü fikrinize,eleştirinize açiğim.Teşekkürler şimdiden.
Evet sorunum tam olarak bu.Şöyleki kişilerle birebir olan sorunlarimi çözmede sorunum yok.Oturup konusup halledebiliyorum,dinleyebiliyorum,tepki gösterebiliyorum.Ama olaylara karşı öyle değilim.Bir olay olmuş mesela benimle birlikte çoğu kişi etkilenmiş, elimde olan birsey değil, canım sıkılmış diyelim,hayati kendime zehir ediyorum resmen.Yüzümden düşen bin parça,kimseyle konusmuyorum vs.Ve bu durum çevremdeki insanlara da yansiyor ister istemez.Canimin neye sıkıldığını bilselerde öyle bir haleti ruhiyeye bürünüyorum ki çevremdekiler 'acaba bize mi bozuk,biz mi birsey yaptik' diye düşünüyorlar.Bu tavrim ailemi de üzüyor mesela.Çünkü onlarla da konusmuyorum.Resmen kendimi herseyden soyutluyorum.Aslinda o an için büyük görünen ama 10 gün sonra unuttuğum şeyler sorunlar.Değmez yani.Gel gör ki değiştiremiyorum bu pis huyumu.Berbat birsey ya.Halbuki sorun lar hayatimizda hep olur olacak ama kendi kendini mutsuz etmede,demoralize etmede,umutsuz etmede üstüme tanimiyorum resmen.Şu an bile aile bireylerimi bu şey rahatsiz ediyorsa -ki ben de çok rahatsizim bu daha önemli- ne bilim ilerde kendi ailem olduğunda bu daha da sorun olur gibi.
Özetle bu yani.Huy değişir mi arkadaşlar.Nasil törpülerim ben bunu.Keyif almam gereken zamanlari bile zehir edebiliyorum kendime bazen bu huyum yüzünden.Her türlü fikrinize,eleştirinize açiğim.Teşekkürler şimdiden.