Bu soruyu kendimden yola çıkarak sormak istedim aslında. Şu yaşıma kadar ilişkilerim hep birbirinin kopyası gibi sona erdi. Hoşlandığım, beğendiğim insanların benden ayrılmaları fikrinden büyük endişe duyuyorum. İlişkide fazla belli etmesem de oldukça kıskanç oluyorum, çok umursuyorum, çok fedakarlık yapıyorum. Ayrılmak istediklerinde hiç sakinlikle karşılayamıyorum ve öfkeli davranarak onlardan uzaklaşıyorum, kırıcı sözler sarfediyorum, sosyal medyadan, rehberden siliyorum tamam bitirdim diyorum sonra karşımdaki insanlar beni anlayışsız, kibirli, sevgisiz olarak görüyor. Halbuki sevmesem, umursamasam kızmam, öfkelenmem bile ancak anlamıyorlar. Ben de yalnızlığın getirdiği keşkelerle yeniden çaba gösteriyorum ancak çoktan çekip gitmiş oluyorlar. Benzer durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama ilişkilerde neden çabuk bağlanır ve ayrılıktan korkarız?