ilişkilerimizi nasıl yurutmeliyiz

misskind

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
23 Haziran 2010
76
1
0
Kocaeli
sizce arkadaslıkları saglamlastırmak icin ve yılarrca surdurebileminin sırrı yada yolu nedir, yada boyle birseyi basarabilen varmı? bu aralar kendimi cok sorguluyorum nerde hata yaptım yapıyorum diye.fazla mı vericiyim yoksa dengeyimi tutturamıyorum nasıl olmak lazım.ozdellikle cok iyi dostalara sahib oldugunu ve uzun sureli arkadaslıklarını yurutebilenlerden cevap bekliyorum.benimde cok uzunsureli dostluklarım oldu 5 sene 8 sene vb sürenama simdi ise dost diyebilecegim kimse yok.yurutmeye calısn benmiydim acaba yada cogu seyi gormezden gelen ondan mı bu kadar surmus.fikir alısverisi yapabilecegim birileri varmı
 
bu zamanda artık böyle maalesef. peygamber efendimiz bile hadis-i şerifinde ahir zamanda bulunacak en az iki şeyin, helal para ve kendisine güvenilecek arkadaş olduğunu söylemiş... siz ne kadar çabalasanız da insanlarda sadakat, özveri yoksa yapılabilecek bişey yoktur. bu yönden kimseye fazla vermeyin, herkesi Allah rızası için sınırında sevin ve ona göre verin. bu şekilde hem üzülmez hem sizi bırakıp gittiklerinde, güveninizi sarstıklarında yıkılmazsınız...

benim de uzun süreli arkadaşlıklarım var, bazıları liseden bazıları üniversiteden kalma. genelde benim onları arayıp, kendilerinin hiç arama zahmetine girmeyen bir iki arkadaşım vardı, güya yakın dostlardık. bir iki defa rahatsızlığımı belirttim baktım aynı durum devam ediyor ben de onları sildim tamamen. hiçte pişman değilim. çünkü bu tarz insanların hayatımda olması onlara değer vermem bile gereksiz. ha ben de şurda hatalıydım, zamanında onlara fazla verdim. alttan alıp hep ben aradım, sonuç ortada...gerek yokmuş meğerse...isteyen bir şekilde sana mutlaka ulaşır ve seni sorar. şu an daha az ama kıymet bilen dostlarım var. en güzeli de bu zaten...

kısaca siz kendiniz gibi olun ve sınırında verin. arkadaşınız ararsa siz de arayın, arkadaşlık muhabbetlerinde unutmamanız gereken nokta; aldığını kadar vermektir. eğer buna dikkat ederseniz hem uzun süreli hem de sağlam ve iyi arkadaşlıklarınız olur...
 
bu zamanda artık böyle maalesef. peygamber efendimiz bile hadis-i şerifinde ahir zamanda bulunacak en az iki şeyin, helal para ve kendisine güvenilecek arkadaş olduğunu söylemiş... siz ne kadar çabalasanız da insanlarda sadakat, özveri yoksa yapılabilecek bişey yoktur. bu yönden kimseye fazla vermeyin, herkesi Allah rızası için sınırında sevin ve ona göre verin. bu şekilde hem üzülmez hem sizi bırakıp gittiklerinde, güveninizi sarstıklarında yıkılmazsınız...

benim de uzun süreli arkadaşlıklarım var, bazıları liseden bazıları üniversiteden kalma. genelde benim onları arayıp, kendilerinin hiç arama zahmetine girmeyen bir iki arkadaşım vardı, güya yakın dostlardık. bir iki defa rahatsızlığımı belirttim baktım aynı durum devam ediyor ben de onları sildim tamamen. hiçte pişman değilim. çünkü bu tarz insanların hayatımda olması onlara değer vermem bile gereksiz. ha ben de şurda hatalıydım, zamanında onlara fazla verdim. alttan alıp hep ben aradım, sonuç ortada...gerek yokmuş meğerse...isteyen bir şekilde sana mutlaka ulaşır ve seni sorar. şu an daha az ama kıymet bilen dostlarım var. en güzeli de bu zaten...

kısaca siz kendiniz gibi olun ve sınırında verin. arkadaşınız ararsa siz de arayın, arkadaşlık muhabbetlerinde unutmamanız gereken nokta; aldığını kadar vermektir. eğer buna dikkat ederseniz hem uzun süreli hem de sağlam ve iyi arkadaşlıklarınız olur...



Aynı bende sizin gibi hep alttan aldım, ben aradım, ben hatırladım ama geregi yokmus. Unutuldum olsun dedim, adamdan sayılmadım güldüm gectim ama bunların hepsi meger insanın kendi konumunu belirliyormus.
Öyle tuhaf birsey ki sizi cantada keklik olarak görmeye baslıyorlar bir saatten sonra ve iyice sallıyorlar, rahat davranmaya baslıyorlar bu yüzden cok verici olmamak lazım hersey kararında olmalı.
Siz ona vericisiniz, o da baskasına ne tuhaf degil mi?
Aynen böyle bir durum yasadım benim sürekli gitmemi, ararımı beklerken diger arkadasımızıda sürekli kendisi arardı. Hic Ben aklına ayda yılda bir gelisem, o en az haftada bes kez gelirdi herhalde.
:27:
Tek taraflı nereye kadar sürebilir ki? Bazı seyler hatırdır.
Bundan sonra herkese hakkettigi kadar deger vericem kimse benden daha kıymetli olamaz.
:19:
 
bu zamanda artık böyle maalesef. peygamber efendimiz bile hadis-i şerifinde ahir zamanda bulunacak en az iki şeyin, helal para ve kendisine güvenilecek arkadaş olduğunu söylemiş... siz ne kadar çabalasanız da insanlarda sadakat, özveri yoksa yapılabilecek bişey yoktur. bu yönden kimseye fazla vermeyin, herkesi Allah rızası için sınırında sevin ve ona göre verin. bu şekilde hem üzülmez hem sizi bırakıp gittiklerinde, güveninizi sarstıklarında yıkılmazsınız...

benim de uzun süreli arkadaşlıklarım var, bazıları liseden bazıları üniversiteden kalma. genelde benim onları arayıp, kendilerinin hiç arama zahmetine girmeyen bir iki arkadaşım vardı, güya yakın dostlardık. bir iki defa rahatsızlığımı belirttim baktım aynı durum devam ediyor ben de onları sildim tamamen. hiçte pişman değilim. çünkü bu tarz insanların hayatımda olması onlara değer vermem bile gereksiz. ha ben de şurda hatalıydım, zamanında onlara fazla verdim. alttan alıp hep ben aradım, sonuç ortada...gerek yokmuş meğerse...isteyen bir şekilde sana mutlaka ulaşır ve seni sorar. şu an daha az ama kıymet bilen dostlarım var. en güzeli de bu zaten...

kısaca siz kendiniz gibi olun ve sınırında verin. arkadaşınız ararsa siz de arayın, arkadaşlık muhabbetlerinde unutmamanız gereken nokta; aldığını kadar vermektir. eğer buna dikkat ederseniz hem uzun süreli hem de sağlam ve iyi arkadaşlıklarınız olur...


elinize saglık mesajınız bana ışık oldu.Aldıgın kadar vermek yada verdiğin kadar almak boyle olmalı dogrusu bu yani.sanrım ben hep bu konuda yanlıs tutumdaqyım karsımdaki indsanı kaybetmemek icin hep arayan ilgilen taraf ben oluyorum.aynen boylede cantada keklik gibi goruluyorum.ama bu biraz yanlızlıktan kaynaklanıyor.Kendimi yanlız hissetmemeden.beninmle ilgilenen bşiriyle tansıtıgımda o insanla ilişkimi surdurmek icin caba sarfediyorum ama zamanla bir bakıyorum veren taraf sadece benim zaten boyle bir hal alınca dengeler bozulunca ilişkiyi yurutmek zorlasıyor.insan kolay degisemiyor boyle davranıcam diyemem.ama bunun icin ugrasıcam.
 
Sadece sen değilsin bu konuyla ilgili muzdarip olan Ne yazik ki yok denecek kadar az artık saglam dostluklar. Herşeyy menfaaat olmuş, İnsanların etrafında sırtını yaslayacak güvenebilecek arkadaşa okadar ihtiyacı oluyor ki.
Bir sevgiliden daha çok ihtiyacı oluyor insanın..Benim çok fazla arkadasım yoktur ama 2 saglamm dostum vardır.. Herzaman iyi kötü günümde yanımda olan. Kendimi berbat hissetiğim zamanlarda arayıp dertleşebileceğim görüşebileceğim güvenebileceğim..Amaa şuda var benim çoçukluk arkadasım olur bir dostum evlendi çoçugu oldu araya mesafe girdi vs. Amaa yinede onaa herzaman güvenerek sırtımı yaslayabileceğimi biliyorumm...
 
Gelmeyene gitmiceksin bunca yıllık tecrübem bunu gösteriyor.. Ben elimi ayağımı bı cektım herkesın üstünden herkes dağıldı bı yana herkes karsımdakı bi işime yarasın bi işimi görsün istiyo dostluk böyle olur zannedıyo.. Verirsen alan cok oluyo ama sen istersen herkesın isi gücü mesgalesı var! Herseyı senden beklıyosa karsı taraf o dostluk bir gün mutlaka bıter..
Omzunda ağlayamadığım gülüp eğlenemediğim dostu neyleyım ben..
 
aynı dert bende de var bi süre önce konuda açmıştım . kendisi çocukluk arkadaşım olur evlendik çocuğu oldu benim henüz çocuğum yok. her görüşmemizde bana imalarda bulunur çocuğuyla hava atar. ben ona derdimi anlattıkça üzülürmüş gibi yapar ama gözleri ışıl şıl olur. benim bebeğimin olmaması kendisini daha üstün yaptığını sanır. her zaman beni çağırır ama kendisi gelmez mesela onunda yakın arkadaşları var ve onların kendisine anlattıkları özellerini dalga geçerek bana anlatıyor bu demek oluyor ki benim özelimide onlara anlataıyor bundan eminim atsan atılmıyo satsan satılmıyor aynı mahalede oturuyoruz . en iyisi araya mesafe koymak zamanla alışıyorsun onsuz bişeyler yapmaya . ama şundan eminim ki dizilerde filmlerde görüp özendiğimiz o dostluklar malesef gerçek hayatta yok .
 
ne yazık ki insanın kendinden başka dostu olmuyor. küçükken yaşadıklarında küçük ve aynı olduğu için çok arkadaşın oluyor. ama büyüdükçe sevgili, iş, para, pul bunlar devreye giriyor ve insanlar birbirlerini kıskanmaya başlıyor.

canımı sıkacak dostum olacağına hiç olmasın daha iyi:44:
 
Ömür boyunca sürmeyebilir ya da ilişkilerin samimiyet boyutu değişebilir, kopmazsın ama eski samimiyet kalmaz. Hayatta her şey değişim süzgecinden geçiyor. Sen değişirsin arkadaşların değişir, zamanla tüm dengeler değişir.

Bence hiç kurcalamamak, akışına bırakmak lazım. Bittiyse bitti, yeni arkadaşlıklara açık olmak lazım.
 
Son düzenleme:
Arkadasınız degil ama akrabanız da sayılmaz yalnız her zaman görecegiz bir kisiyse?
Herkese her yaptıgı karsılıklıyken bana gelince, sadece benim tek taraflı birseyler yapmamı istiyorsa hatta üstüne üstlük sen her zaman geliyordun, bastan da böyleydin diyebiliyorsa?
Yani burda beni bu kadar hafife alması tamamen benim bastan karsılıksız vericiligimden, alıstırmam' dan kaynaklanmıs oluyor. Ki, ben böyle düsünecegini tahmin edemezdim ben arardım cünkü, kontörü vs. yoktur diye düsünüyordum. Ve suan hala beni bana sikayet edebiliyor karsımda baskalarını arayabiliyor yani kontörü var ama beni aramak aklına gelmiyor. Bende mesafe koyunca, yine suc bende oluyor birseyler ima edince de duymamazlıktan geliyor.. Onun hic aklına gelmemem de sorun yok, ama ben aramayınca ortada sorun var..

Buyrun burdan yakın..
Bu insana nasıl davranılır ki?
Dedigim gibi tamamen iletisimimi koparabilecegim bir insan degil öyle olsa hersey cok daha kolay olurdu zaten.
 
hayatından neden çıkartamadığını anlamış değilim ama sen taşları dizerken o hep bozmuş daha doğrusu o kişiye göre belki de bir taş bile yok ortada anladığım kadarıyla.. mesafe koyarak tavrını aldığın halde yaptığı yanlıştan dönmüyorsa onunla uğraşmak için hiç zaman kaybetme derim çünkü ne yaparsan yap sonuç değişmeyecek.. bişekilde çıkıp gitcek hayatından..onun için bişey ifade ediyor olsaydın emin ol aynı fedakarlıkları o da senin için yapardı.. umarım yanılırım..
 
Dünya malı elde iken düşman Dost olur.Elde bir şey kalmayınca dost sandığın bile Düşman olur..en büyük dost Allah canım..öteside yok
 
hayatından neden çıkartamadığını anlamış değilim ama sen taşları dizerken o hep bozmuş daha doğrusu o kişiye göre belki de bir taş bile yok ortada anladığım kadarıyla.. mesafe koyarak tavrını aldığın halde yaptığı yanlıştan dönmüyorsa onunla uğraşmak için hiç zaman kaybetme derim çünkü ne yaparsan yap sonuç değişmeyecek.. bişekilde çıkıp gitcek hayatından..onun için bişey ifade ediyor olsaydın emin ol aynı fedakarlıkları o da senin için yapardı.. umarım yanılırım..

Sürekli görcegim bir insan ortak tanıdıklar cok cok fazla. Her yerde hemen hemen karsılasıyoruz.
Onun icin evet birsey ifade etmiyorum cok gecmeden bunu anladım yanılmıyorsun hersey bunu gösteriyor.
Herkese gık demeden onca fedakarlıkta bulunurken, beni kırk yılda bir arayıp halimi hatrımı sormayı akıl edemiyor, bosveriyor.
Hatta aynı sekilde hic kendisinin de aklına gelmedigi insanlar var sürekli kendisinin bir takım fedakarlıklarda bulundugu.
Hayat iste ben ona o' da baskasına..
Ama konu ben yani benim icin birseyler yapmak olunca, yookk!
Yüz verdim oda astarını istiyor iste. :34:
Dedim ya kimseye haddinden fazla deger vermeyeceksin, hep verici olmayacaksın ben dayatmaları sevmezdim.
Ben geldim, aradım simdi sen yap, et gibi..
Sanırdım ki, böyle seylerle insanları kendimden uzaklastırırım ama meger böyle yapan kıymetli oluyormus ve kimse de kimseden uzaklasmıyormus..
Önce kendi kendimi degistirmem gerekiyordu.
Simdi umursamıyorum, takmıyorum kimin ne dedigi, ne düsündügü umurumda degil.
Ve simdi de smuwiLa calıstıgından beri gelmiyor, calısmaya basladı beni unuttu dedigini duydum.
En cokta hatalı oldugunu baskaları da dile getirdiginde susup, aradan biraz zaman gecince tekrar hic birsey olmamıs, sanki kendisi hatalı olan degilmis gibi davranması..
 
uzun süre dost kalmayı başarabilmek çok zor gerçekten...şimdilerde bunu sağlamak daha da zor..insanlar artık kendi egolarını tatmin etmek için dostluk arkadaşlık kurma derdindeler..kimse kendinden meziyetli,kendinden üstün,yada ne bileyim başka kavramlarda kendisinin üstünlüğü dışındaki insanı kabul etmiyor(güzellik,para,iş,mevki...)ben hep bu yaşıma kadar benden daha bilgili hatta daha büyük insanlarla arkadaşlık kurmayı tercih ettim,eksikliklerimi görmek için,bende olanı karşımdakiyle harmanlamak için..zaman zaman yaşadığım soğukluklara rağmen sıkı dostluklarım devam ediyor ama bu sıkılık eskiye nazaran aile,eş,uzaklık kavramlarıyla esniyor..hayatımızdaki kimseyi alıp en baş köşeye oturttumamamız gerekiyor yinede...:31:
 
canım benim uzun süreli dostluklar karşılıklı bence. benimde ortaokuldan bir arkadaşım vardı.15 yıl süren bir arkadaşlık, maalesef dostum diyemiyorum şuan, ne oldu biliyomusun, ben nişanlanınca beni aramaz sormaz oldu, düğünüme bile gelmedi. oysa ben onun her zaman yanında yakınında olmuştum hemde en zor, en kötü zamanlarında, ablası bile bana dediki, bundan uzak dur, beundan arkadaş olmaz ama ben yine bırakmadı. ne öğrendim biliyomusun hayattan kimseye güvenmeyecen, en yakınım dediğin bunu yaparsa nasıl dost bulacaksın, kime güveneceksin. daha anlatack çok hikayem varda. bu beni çok etkiledi.
 
sağlam ve uzun süreli dostluğum olsun diye hiç kendini paralama canım.bunlar karşılıklı olur.hiçbir zaman sen daha çok veren taraf olma.ne kadar değer görüyorsan o kadar değer ver sende:40:bu zamanda gerçek dostlukların çok az olduğunu düşünüyorum ben:31:bu nedenle kimseye de çok güvenme:50:
 
çok güzel bir konu açmış arkadaş bende aynı dertten muzdaribim maalesef ben tipik başakım yıllarca kendimi eve kapattım çok çekingendim halada devam ediyor yaklaşık 1 yılı geçti şimdi sosyalleşmeye başladım ben şehir dışında lojmanda oturuyorum buradaki dostluklar şöyle mesela sen birini buldun onunla geceli gündüzlü gezer yer beraber vakit geçirirsin başka biri onlarla yada takılmak istesen seni aralarına almazlar yani herkes bir dost bulmuş diğerini içine almıyor çok acı bende yıllarca dost edinmeye çalıştım bu çekingen halimle inasanlara kendimi ifade edemiyorum galiba annem yok mesela örnek vereyim yaz gelir herkez izine çıkar ailesine gidecektir bir araya gelince ben sorarım herkeze izine çıkıyormusun yada annen nasıl çocuklar nerede okuyor gibi yaa bi Allahın kuluda çıkıp sen nasılsın gidiyormusun yada çocukların nasıl diyee sormaz ben hep silik bir insan oldum zannedersem çevrem içinde bizim burada şimdilerde şu adet var oturmaya ev sahibi davet eder gidersin onun dışında artık sana geliyorum müsaitmisin kalmadı ben ayda 3 kere misafir alır en güzel şekliyle ağırlamaya çalışırım mükemmel olmasını isterim ama aynısını karşıdan göremem daha bir kaç gün önce muhabbet edip güldüğüm insan başka toplumda beni görmezden gelir çok zoruma gidiyor bu durum isterim birlikte güzel vakit geçsin burada yapılacak ev gezmesinde başka aktivite yok ama artık burada herkesin yapısı oturmuş ben istesemde değiştiremem bir süreden sonra dostluk da kazanılmıyor yarın için misafir alıcaktım ama bu sabah düşündüm ve vazgeçtim artık kendimi bana değer vermeyen insanlar için yormucam beni görmek isteyen çağırır yada gelir ben yoruldum artık uğraşmıcam değmezzzzzzzzzzzzz kimse için çaba sarfetmeye şunu anladım insan tek başına bu dünyada
 
Back
X