Biz kadınlar ilişkiye başladık mı ilk zamanlar bu sefer aynı hataları yapmayacağım,aşırı değer vermeyeceğim diye başlarız hep.Belki istisnalar olabilir ama benim dediğim gibi düşünenlerde var diye düşünüyorum.Ki ilişki uzun sürerse,aylar hatta yıllar sürerse bağlanırız.Ona kendimizden bile fazla değer verdiğimizi farkederiz.
Bende ilişkilerimde birçok hata yaptım,bi daha aynı hatayı yapmam dedim.Ama özellikle "bağlanma" denen hataların en büyüğünü yaptım.Evlilik vaatleri verdi,çok sevdiğini göstermedi ama hissettirdi.Yani çiçekler,çikolatalar,sürprizler yapmadı.Ama sevdiğini hissettim.Bakışları herkesten farklıydı.Onunla konuşurken hissettiğim mutluluğu kimsede hissedemezdim.Onu gördüğümdeki kalp atışlarım hızlanır sanki kalbim ağzımdan fırlayacakmış gibi olurdu."bir daha güvenmem" demiştim ama o hayatıma girince ona deyimi yerindeyse babamdan çok güvendim.Güldürdü,mutlu etti,üzdü,kıskandı aşırı kıskandı.Kısa şeyler giymememi,kolsuz tişörtler giymemi yasakladı.Herkesten korudu beni.Ama birgün geldi,kötü yanlarımı görmeye başladı.Hatalar yaptım.Her seferinde etmediği hakaret kalmadı.Sinirdendir dedim affettim.En son ayrılmak istediğini söyledi.Onu ikna etmeye çalıştım çünkü seviyordum.İlk kez sevdim birini.Ama gitti.Belki hata bendeydi,her seferinde affederek cepteymiş gibi düşünüldüm.Ağır sözler söyledi.Kaldıramadım ama ağzımı açıp bigün bile demedim sen bana şu kötülükleri ettin diye.İçime attım çünkü deseydim beni anlayıp kötü huylarından vazgeçmek yerine tartışır hatta konuyu ayrılığa üzülüyorsan ayrılalım seni üzmeyeyim derdi.Şu an aşık olduğumdan yaşananlar nasıl duruyor bilmiyorum.Kim haklı,o mu ben mi?Kendime kızıyorum bazen hatalar yaptım diye,bazen de ona kızıyorum beni iyi halimle kabul edip kötü halimle kabul edemedi diye.
Sizce nasıl bir durumdayım,neler yaşıyorum ben?Kim haklı,kim haksız?Ne yapmalıyım artık?Geri dönerse ne yapmalıyım?Bana kalsa geri dönerse affederim ama yine aynı şeyleri yaşayacağımızı biliyorum.Kısacası yaşadıklarıma dışardan birinin gözüyle bakılmasını istiyorum...
Bende ilişkilerimde birçok hata yaptım,bi daha aynı hatayı yapmam dedim.Ama özellikle "bağlanma" denen hataların en büyüğünü yaptım.Evlilik vaatleri verdi,çok sevdiğini göstermedi ama hissettirdi.Yani çiçekler,çikolatalar,sürprizler yapmadı.Ama sevdiğini hissettim.Bakışları herkesten farklıydı.Onunla konuşurken hissettiğim mutluluğu kimsede hissedemezdim.Onu gördüğümdeki kalp atışlarım hızlanır sanki kalbim ağzımdan fırlayacakmış gibi olurdu."bir daha güvenmem" demiştim ama o hayatıma girince ona deyimi yerindeyse babamdan çok güvendim.Güldürdü,mutlu etti,üzdü,kıskandı aşırı kıskandı.Kısa şeyler giymememi,kolsuz tişörtler giymemi yasakladı.Herkesten korudu beni.Ama birgün geldi,kötü yanlarımı görmeye başladı.Hatalar yaptım.Her seferinde etmediği hakaret kalmadı.Sinirdendir dedim affettim.En son ayrılmak istediğini söyledi.Onu ikna etmeye çalıştım çünkü seviyordum.İlk kez sevdim birini.Ama gitti.Belki hata bendeydi,her seferinde affederek cepteymiş gibi düşünüldüm.Ağır sözler söyledi.Kaldıramadım ama ağzımı açıp bigün bile demedim sen bana şu kötülükleri ettin diye.İçime attım çünkü deseydim beni anlayıp kötü huylarından vazgeçmek yerine tartışır hatta konuyu ayrılığa üzülüyorsan ayrılalım seni üzmeyeyim derdi.Şu an aşık olduğumdan yaşananlar nasıl duruyor bilmiyorum.Kim haklı,o mu ben mi?Kendime kızıyorum bazen hatalar yaptım diye,bazen de ona kızıyorum beni iyi halimle kabul edip kötü halimle kabul edemedi diye.
Sizce nasıl bir durumdayım,neler yaşıyorum ben?Kim haklı,kim haksız?Ne yapmalıyım artık?Geri dönerse ne yapmalıyım?Bana kalsa geri dönerse affederim ama yine aynı şeyleri yaşayacağımızı biliyorum.Kısacası yaşadıklarıma dışardan birinin gözüyle bakılmasını istiyorum...
Son düzenleyen: Moderatör: