- Konu Sahibi gizliozne3
- #1
Merhaba bayanlar.Öncelikle yardımcı olacağınız için şimdiden teşekkür ediyorum.Direk gireyim konuya.Sorunum yalnızlık arkadaşlar.Şöyle ki oturduğumuz muhitte bir çok arkadaşım var yine de yalnızlık çekiyorum.Kendileri sürekli program vs. yapan birileri değil ama bir araya gelip konuşmaları bile beni imrendirmeye yetiyor.Bunlardan ikisi benim sürekli okula beraber gittiğim insanlar.Bu aylarda sorun değil pek okulda çok arkadaşım var ama yaz geldi mi 
Aradaki bağlar dolayısıyla kopmuş oluyor mahalle arkadaşlarıyla çünkü dışarıya adımımı atmıyorum gerek olmadıkça.Akrabalar vs geliyor ben tatile gidiyorum derken onlar ortamı çoktan kurmuş oluyorlar.İstiyorum ki yaz akşamları çıkıp konuşayım kafamı dağıtayım biraz ama çekiniyorum nedense içlerine karışmaya.Şimdiye kadar ayrı dur birden karış falan tuhaf geliyor İkisi dışında diğerleriyle çok samimi değilim ve rahat olamıyorum kişiliğim gereği Şaka gibiyim.Örneğin samimi arkadaş grubumla oturuyoruz konuşuyoruz falan ya her türlü konuşurum espri yaparım susturamazlar.Ama samimi olmadığım birileri gelince put gibi oluyorum ya yok böyle bir şey.Sessizleşiyorum birden falan.Sizlerden isteğim bana bir reçete verin yeneyim bu çekingenliği karışayım aralarına stresimi falan atayım diğer türlü kafayı yiyeceğim evde bu gidişle.Söyle seni de çağırsınlar diyenleriniz olabilir önceleri çok çağırdılar o sıralar başka uğraşlarla meşguldüm hani sıkılmıyordum evde.Dolayısıyla diyemem çağırın diye "gelmiyorsun ki" diyebilirler büyük ihtimalle.Zaten ders çalışmak vs. olsun çağırırlar beni her türlü ama ben daha çok aralarına karışmak can ciğer olmak istiyorum 
Tavsiyelerinizi merakla bekliyorum
Aradaki bağlar dolayısıyla kopmuş oluyor mahalle arkadaşlarıyla çünkü dışarıya adımımı atmıyorum gerek olmadıkça.Akrabalar vs geliyor ben tatile gidiyorum derken onlar ortamı çoktan kurmuş oluyorlar.İstiyorum ki yaz akşamları çıkıp konuşayım kafamı dağıtayım biraz ama çekiniyorum nedense içlerine karışmaya.Şimdiye kadar ayrı dur birden karış falan tuhaf geliyor İkisi dışında diğerleriyle çok samimi değilim ve rahat olamıyorum kişiliğim gereği Şaka gibiyim.Örneğin samimi arkadaş grubumla oturuyoruz konuşuyoruz falan ya her türlü konuşurum espri yaparım susturamazlar.Ama samimi olmadığım birileri gelince put gibi oluyorum ya yok böyle bir şey.Sessizleşiyorum birden falan.Sizlerden isteğim bana bir reçete verin yeneyim bu çekingenliği karışayım aralarına stresimi falan atayım diğer türlü kafayı yiyeceğim evde bu gidişle.Söyle seni de çağırsınlar diyenleriniz olabilir önceleri çok çağırdılar o sıralar başka uğraşlarla meşguldüm hani sıkılmıyordum evde.Dolayısıyla diyemem çağırın diye "gelmiyorsun ki" diyebilirler büyük ihtimalle.Zaten ders çalışmak vs. olsun çağırırlar beni her türlü ama ben daha çok aralarına karışmak can ciğer olmak istiyorum Tavsiyelerinizi merakla bekliyorum 
