Insan biriktirmek...

Bu konudan cok dertliyim.2 tane dost diyebilecegim kisi var onun disinda ailece gorustugumuz kimse yok ve ben cok yalniz oldugumuzu dusunuyorum.Sanki hic sevenim yokmus gibi.Zaman zaman acaba bende mi sorun var neden hic iyi insan biriktirememisim diye sorguluyorum.Aslinda en guzel dostluklar okul yillarindan oluyor galiba ve benim okul hayatim cok zorluklarla gectigi icin arkadas ortamim pek olmadi olamadi.O donem hep sorun yasardim ve kestirip atardim okullar bitince de kimseyle gorusmedim.Sonrasinda is ortamlarimda hep uyumlu sevecen olmaya calistim cok sukur 2 dostum oldu ancak ne komsudan yana ne de is arkadaslarimdan yana cok sansli olmadim fesatlik cekememezlik dedikodu vs vs..Son olarak diyecegim odur ki mutlaka uyumsuz bir tarafimiz vardir ama sans ta onemli bir etken.
 
Hayatimizdaki 5 kisinin ortalamasiymisiz ya hani, bakiyorum da su yasima kadar insan seciminde hic basarili olamamisim.

Ne yapmisim ya ben... Kimleri simarikca elimin tersiyle itip kimleri taclandirmisim... Kararlarimdan utaniyorum gercekten.

Bunun bir telafisi olarak guzel bir temizlik yaparak kimseyi birakmadim cevremde. 2020 bu acidan bir reform oldu benim icin.

Yasami degerli kilanin insan oldugunu yas aldikca daha bir anliyorum. Bu pandemi atmosferi daha bir belirginlestirdi bunu.

Insan biriktirmek... Ne kiymetliymis ve ben ne cok sey kacirmisim.
Fazla insan fazla sorun oluyo hep benim çevremde ailem bi elin parmağını geçmeyen arkadaşım var bitti geri kalanlarla uğraşmıyorum hiç en güzeli az öz insan
 
Az insan cok huzur, benim hayat felsefem bu. Gecmiste fazlasiyla naif biri olarak cevremdeki insanlara karsi duygusal anlamda biraz savunmasizdim. Yillar ilerledikce tecrube edindikce insanin bakisacisi bambaskalasiyor. Benim icin oyle oldu en azindan. Simdi daha tavizsiz daha netim. Sinirlarim belli. Beklentilerim minimumda. Hatta bicok insandan beklentim sifir. Kendi kendime yetebilmek en buyuk avantajim.
 
Back
X