Kimse karşısına çıkan farklı cinsle, evlenmek/aşıl olmak/sevişmek zorunda değil.
İnsan sosyal varlık, kendi kimliğini henüz keşfetmemişken tanışır karşı cinsiyle, ailesinde.
Anne babanın, günlük ev hayatları belirler soruna dair fikri.
Ailem gözümün önünde sevişmedi, ama çok öpüşürlerdi, ben de özenip öpüşmeyi aynada, arkadaşlarla falan denemedim.
Nasıl yaptılar bilmiyorum, ama erkek ve kadın evde aynı anda eş, aynı anda aşık yaşadılar.
Ee anne baba, eve gelen her arkadaşıyla da öpüşmüyordu.
Demek ki öyle oluyormuş diye bir kalıp hatırlamıyorum, ama mesela kardeşim dediğim erkek arkadaşımla sarhoşken bile kışkırtıcı denebilecek yakınlaşmam olmaz.
İşe başladım, üniversitedeki hallerden sıyrılayım artık ciddi olayım dedim. Zamanla muhabbet ilerledi, lan hepimiz aynı ortamdan mezun olduk, diyerek, daha rahat oldum.
Şimdi çoğu evlendi, bazılarının eşleri kıskanç idare etmek için ilk hanımı arıyorum, müsait olduğunuzda bebeği görmek isteriz, özledik diye. İçi rahat ediyor ki kadın çok ılımlı.
Çalışırken, bekarken debu arkadaşlarım evimde kaldı, yemekler, maçlar biralar. Anmıyoruz o günleri kızlar sevmiyor. Olsun, mühim olan sohbet piknikte de yapılıyor
Edebini yerini bilen insanlarız, sırf birbirimizdeki organlar yüzünden ne ne etekle oturmaktan vazgeçtik
Ne de onlar shortla dolanmaktan.